اسب بالدار که دزد از آب بیرون آمد / این جاسوس افزار چینی نیست! خبرگزاری مهر اخبار ایران و جهان

خبرگزاری مهر ، گروه بین الملل – تاریخ ماری: “پگاسوس” نام اسطوره ای مرتبط با اسب بالدار اساطیر یونان باستان است ، اما همین نام ، حداقل از هفته گذشته ، نگاه مردم به تلفن های همراه خود را کاملا تغییر داده است. چگونه می توان یک تلفن هوشمند را تنها با دریافت یک پیام کوتاه آلوده به یک ابزار جاسوسی تبدیل کرد. این نیز به طور قابل توجهی تعریف ما از حریم خصوصی را تغییر داده است.

نرم افزارهای جاسوسی به برخی از احزاب معروف حقوق بشر فروخته شده است که به راحتی می توانند شهروندان عادی را به دلیل سرقت اطلاعات هدف قرار دهند. البته بسیاری از کسانی که اخبار مربوط به نرم افزارهای جاسوسی Pegasus را دنبال می کنند ؛ اینکه آنها شهروندان عادی هستند و مانند رئیس جمهور فرانسه امانوئل مکرون مورد حمله نیروهای امنیتی یک کشور دیگر قرار نگرفته اند. آنها خوشحال هستند.

اما ظاهرا این نرم افزار جاسوسی به برخی از کشورهای شناخته شده حقوق بشری فروخته شده است ، که در صورت لزوم می تواند شهروندان عادی را به راحتی برای سرقت اطلاعات هدف قرار دهد – کشورهایی مانند بحرین ، عربستان سعودی و امارات!

البته کشورهای اروپایی مانند مجارستان نیز مشکوک به استفاده از این نرم افزار جاسوسی هستند و این سه شنبه در بوداپست شاهد اعتراضات افرادی بودیم که خواستار استعفای دولت راستگرایان بودند.

نام شرکت اسرائیلی تولید کننده این نرم افزار جاسوسی “NSO” است و طبق مطالعه گروهی از رسانه های مشهور جهان ، مجوز فروش محصول خود را از وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دریافت کرده است. به عبارت دیگر ، تل آویو صراحتا به این شرکت اجازه داده است که نرم افزارهای جاسوسی Pegasus را به عربستان بفروشد.

گفته می شود نمایندگان این شرکت در سال 2017 با مقامات سعودی در وین ، قبرس و ریاض ملاقات داشته اند و در طی آن نحوه استفاده از پگاسوس و طبق افسانه ها را به سعودی ها آموخته اند. سعودی ها با 55 میلیون دلار چنین فناوری خطرناکی را به دست آورده اند. آنها بسیار هیجان زده هستند.

این سازنده مجوز فروش محصول خود را از وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دریافت کرده است سابقه استفاده از پگاسوس در فعالیت های مجرمانه به گونه ای است که در بین شماره تلفن هایی که هدف این نرم افزار مخرب قرار گرفته ، می توان نام دو زن نزدیک به “جمال حشچیچی” روزنامه نگار قاتل سعودی را مشاهده کرد.

جاسوسان علاوه بر رئیس جمهور فرانسه ، اسامی روسای جمهور عراق و آفریقای جنوبی و همچنین نخست وزیران مصر ، پاکستان و مراکش را نیز شامل می شدند. می تواند دیده شود.

با کنار گذاشتن ماهیت فنی موضوع و لزوم اطمینان از امنیت سایبری شهروندان ، به بعد سیاسی موضوع می رسیم که زمینه انتقاد بسیاری را فراهم می کند.

نحوه برخورد طرفین با ماجرای پگاسوس

اول از همه ، باید توجه داشت که آنگلا مرکل صدراعظم آلمان هنوز در اتحادیه اروپا ، حتی در آستانه بازنشستگی ، نماد خرد و آینده نگری است.

وی با محکومیت جاسوسی ، خواستار محدودیت دسترسی به چنین نرم افزاری در سراسر جهان شد. مرکل گفت: “بسیار مهم است که نرم افزاری که برای موقعیت های خاص طراحی شده است به دست افراد نالایق نیفتد.” این نرم افزار در کشورهایی که امکان بازرسی قضایی وجود ندارد ، نباید فروخته شود.

آیا مهم است که کشوری به قول مرکل به جای اسلحه ، جاسوس افزار بفروشد؟ اما استفاده از کلمات مرکل به عنوان “بی کفایت” یا “عدم نظارت قضایی” کمی گیج کننده بود. مركل كهنه سرباز احتمالاً به كشورهايي مانند عربستان سعودي و امارات اشاره كرده است كه آنها نيز مشتريان كنايه كننده قرص هاي تسليحاتي آلمان هستند. البته ممنوعیت فروش تسلیحات به دو کشور در موضوعاتی مانند ترور حشچی یا حمله به یمن مدت هاست در محافل سیاسی برلین مورد بحث قرار گرفته است ، تا اینکه در 26 ژوئن 1400 ، وزارت اقتصاد آلمان رسما تأیید کرد که صادرات مورد اختلاف ادامه داشت. !!

س isال این است: “ببخشید خانم صدراعظم!” “آیا فروش جاسوس افزار به کشوری که فکر می کنید به جای اسلحه بی کفایت است ، مهم است؟” آیا نمی دانستید که می توانید از آنها برای کشتار افراد بی دفاع در یمن استفاده کنید ، هنگامی که تجهیزات نظامی را برای تجاوز سعودی به اعضای ائتلاف می فروشید؟

اگر این جاسوس افزار برچسب “ساخت کشور چین” دارد ؛ چه خبر بود؟ بیایید نگرانی های امانوئل مکرون ، نخست وزیر فرانسه ، این روزها – مردی که گفته می شود نمادی از پیشرفت و استقلال اتحادیه اروپا است – را بررسی کنیم. بر اساس آخرین اطلاعات ، او می ترسد که دوباره قربانی پگاسوس شود. آنها هر دو یک جلسه امنیتی فراخواندند و به سرعت خط و تلفن همراه خود را تغییر دادند. البته او کار دیگری انجام داد که قرار بود از دست بدهد. مکرون با نفتالی بنت ، نخست وزیر اسرائیل تماس گرفت و از وی خواست تا کنترل بیشتری بر فروش نرم افزارهای جاسوسی خود داشته باشد! از سوی دیگر ، وزیر دفاع اسرائیل مجبور شد روز چهارشنبه برای اطمینان خاطر به پاریس سفر کند.

سوالی که در آن لحظه به ذهنم رسید این بود که آیا این نرم افزار جاسوسی دارای برچسب “ساخت چین” است؟ چه خبر بود؟ آیا پیاده روی در شانزه لیزه برای آرام کردن ماکرون هنوز آسان بود؟

چین ؛ دشمن مجازی

جالب است که چند روز قبل از وقوع رسوایی با پگاسوس ، ایالات متحده به همراه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ، اتحادیه اروپا ، استرالیا ، بریتانیا ، کانادا ، ژاپن و نیوزلند مشترکاً چین را به راه اندازی سایبری متهم کردند. کمپین جاسوسی …

در همان زمان ، وزارت دادگستری آمریکا چهار شهروند چینی (سه افسر امنیتی و یک هکر) را به هدف قرار دادن چندین شرکت ، دانشگاه و سازمان دولتی در آمریکا و خارج متهم کرد ، در حالی که نروژ ادعا کرد چین مسئول حمله سایبری است. در 10 مارس در سیستم ایمیل مجلس این کشور ساخته شد!

همه اینها در حالی است که جو بایدن ، رئیس جمهور آمریکا در پاسخ به این ادعاها گفت: تصور من این است که دولت چین ، مانند دولت روسیه (در پاسخ به ادعاهای آمریکا درباره هکرهای مستقر در روسیه) ، با این موضوع برخورد می کند ، اما این کار را نمی کند ، اما از کسانی که این کار را انجام می دهند محافظت می کند و حتی می تواند به آنها در انجام این کار کمک کند.

رویکرد واشنگتن و متحدانش در مسئله امنیت سایبری همان مسئله حقوق بشر است که برای آن کاربردهای اساسی دارد. در چنین دیدگاه استاندارد دوگانه ، “اشتباهی رخ داده است” اهمیت کمتری نسبت به “کسی که اشتباه کرده است” ندارد. بایدن دخالت مستقیم چین در حملات سایبری را با یک بار تخفیف توجیه می کند و سپس به شوخی می گوید که “البته ، او ممکن است به عاملان این جنایت کمک کرده باشد”. برای کسانی که با بازی های سیاسی دولت واشنگتن آشنا هستند ؛ این چیز عجیبی نیست.

این لحن به این معناست که اگر پکن در مورد موضوعی خاص با ما به توافق نرسد ؛ اجازه دهید از حدس و گمان دست برداریم و به این نتیجه قطعی برسیم که چین پشت حملات سایبری قرار دارد و از آنجا که در اجلاس ناتو در سال 2021 یک استراتژی سایبری برای چنین مواردی تهیه شده است ، ایالات متحده حق خود برای درخواست حمایت را به رسمیت می شناسد. متحدان ، از تحریم ها تا رویارویی نظامی ، گزینه هایی را علیه پکن در دستور کار دارند.

با یادآوری استراتژی سایبری ناتو ، باید گفت که در یک فرایند چند ساله ، سرانجام ناتو در جریان اجلاس امسال سازمان پیمان آتلانتیک شمالی و مطابق با ماده 5 منشور که نظامی تلقی می شود ، جنگ سایبری را به عنوان یک پدیده نظامی در نظر گرفته است. منشور و فرم سایبری بر این اساس ، ناتو اولین اتحاد نظامی در جهان بود که دفاع نظامی و سایبری را به عنوان یکی از وظایف اصلی خود معرفی کرد.

در واقع ، رویکرد واشنگتن و متحدانش به موضوع امنیت سایبری درست مانند مسئله حقوق بشر است که آنها از آن به عنوان ابزار استفاده می کنند. این بدان معناست که اگر بن سلمان دستور ترور و تکه تکه کردن خاشقچی را بدهد ، در اتحاد با ایالات متحده یا در صورت استفاده از جاسوسی پگاسوس علیه رئیس جمهور فرانسه مجازات نخواهد شد. هیچ یک از کشورهای اتحادیه اروپا بیانیه ای علیه تل آویو صادر نکرده اند.

در چنین دیدگاه استاندارد دو گانه ، “اشتباهی مرتکب شد” اهمیت کمتری نسبت به “کسی که اشتباه کرده است” است.

شاید او در حال حاضر سخنان معاون وزیر خارجه چین شی فنگ را درک کند ، که در پاسخ به دستور کار سفر وزیر خارجه آمریکا وندی شرمن به این کشور گفت: “واشنگتن به دنبال ایجاد احساسات ناسیونالیستی با دشمن سازی چین است.” مردم آمریکایی “؛ قابل درک باشید. این بدان معناست که ایالات متحده عمداً مسائل ناچیز را با امنیت داخلی خود مرتبط می کند تا جاه طلبی های سیاست خارجی خود را توجیه کند.