[ad_1]
25 سال پیش: ده ها نفر در بمب گذاری انتحاری در کلمبو کشته شدند
در تاریخ 31 ژانویه 1996 ، بمبی انتحاری حامل 440 پوند مواد منفجره در مرکز شهر کلمبو منفجر شد و منجر به کشته شدن نزدیک به 100 نفر شد. بسیاری از قربانیان به شدت سوخته شده و بستگان آنها را با سختی زیادی به شناسایی اجساد واگذار کردند.
علی رغم تلاش پزشکان و پرستارانی که با زحمت از مجروحان مراقبت می کردند ، تعداد قربانیان آسیب دیده جدی بیش از 1200 نفر ، که مرکز غالب اورژانس در این شهر است ، عبور کرد. 20 نفر دیگر در بیمارستان فوت کردند و 70 نفر دیگر برای همیشه نابینا شدند. حتی بیشتر ، آنها از جراحات خود معلول بودند.
تصور می شود ده ها جسد در اثر ریزش بخشی از ساختمان بانک مرکزی که هدف اصلی بمب گذاری بود ، زیر آوار گیر افتاده است. هنگام انفجار بمب ، بسیاری از ساختمانهای بلند دیگر منطقه آتش گرفتند. فقط مداخله خودجوش مردم منطقه که به کمک شتافتند مانع از صعود بسیار بالاتر قربانیان شد.
علت این حمله جنبش جدایی طلبی تامیل ، ببرهای آزادیبخش تامیل ایلام (LTTE) بود که قربانیان آن بیشتر کارگران سینهالی بودند. این بمباران با به راه انداختن مبارزه تامیل علیه ستم ملی به عنوان یک درگیری مشترک – قومی ، واکنش را تشدید کرد و از این طریق از تلاش های شوونیست های سینهالی برای ایجاد گوه ای بین کارگران سینهالی و کارگران تامیل حمایت کرد.
کارگران بانک مرکزی ، تحت رهبری لیگ کمونیست انقلابی (RCL) ، بخش سریلانکا در کمیته بین المللی چهارم بین الملل ، سابقه طولانی در مخالفت با جنگ نژادپرستانه رژیم های کلمبو داشتند. اعضای RCL در آنجا کار می کردند و در اتحادیه کارمندان بانک مرکزی (CBEU) سمت های رهبری داشتند. در این انفجار چندین نفر از اعضای RCL زخمی شدند و یک نفر به نام پالنگاسینگه کشته شد.
بولتن بین المللی کارگران، سلف وب سایت سوسیالیست جهانی، پیام تسلیت اتحادیه کارگران (سلف حزب برابری سوسیالیست در ایالات متحده) را منتشر کرد ، نوشته شده توسط دیوید نورث به نمایندگی از ICFI.
“یک واقعه غم انگیز و شواهد انکار ناپذیر سیاست ارتجاعی LTTE این است که بمب آن ده ها مبارز CBEU را که در صف مقدم مخالفت های اصولی و ستیزه جویان با دولت سریلانکا و جنگ آن علیه مردم تامیل بودند ، کشته و زخمی کرد. LTTE به دور از حمله به بورژوازی سینهالی ، با کشتن پالانگاسینگه و بسیاری دیگر از مخالفان آگاه و سوسیالیست رژیم خودگردان ، لطفی کرد. “
پنجاه سال پیش: ایدی امین قدرت را در اوگاندا به دست گرفت
در 25 ژانویه 1971 ، ایدی امین ، فرمانده ارتش اوگاندا ، برای سرنگونی رئیس جمهور میلتون اوبوته و قرار دادن خود به عنوان یک دیکتاتور نظامی ، کودتا کرد. کودتا در حالی آغاز شد که اوبوته در سفر دیپلماتیک به سنگاپور بود. پس از به قدرت رسیدن امین ، اوبوته به تانزانیا رفت و در آنجا تا سال 1979 در تبعید ماند.
اوبوته از زمان استقلال از انگلیس در سال 1962 به عنوان اولین نخست وزیر اوگاندا انتخاب شد. وی در میان اختلافات شدید بین احزاب حاکم ، قدرت را به دست گرفت. جناح اوبوته ، کنگره فدرالیست خلق های اوگاندا (UPC) ، به شدت مخالف حکومت نیمه سلطنتی کاباکا ، حاکم سنتی مردم باگاندا در اوگاندا بود.
جنگ قدرت در سال 1966 در “بحران باگان” به اوج خود رسید ، زمانی که اوبوته وضعیت اضطراری را اعلام کرد ، پادشاه کاباکا را برکنار کرد و حکومت فدرال بر منطقه باگاندا برقرار کرد. امین ، معاون سابق فرمانده ، به فرماندهی کل قوا ارتقا یافت و حمله به قصر کاباکا را انجام داد.
در سال 1967 ، پارلمانی پر از وفاداران اوبوته قانون اساسی جدیدی را تصویب کرد که به طور رسمی تمام قدرت را به اوبوته سپرد ، سلطنت را از بین برد اما دیکتاتوری ریاست جمهوری را ایجاد کرد. در سال 1969 ، پس از یک سو assass قصد ، اوبوته هرگونه مخالفت سیاسی را ممنوع کرد. پلیس مخفی او رقبا را به طرز وحشیانه ای مورد آزار و اذیت قرار می دهد.
در دوران ریاست جمهوری اوبوته ، بین او و امین فاصله افتاد. در اکتبر 1970 ، اوبوته امین را مجبور به تنزل مقام از فرمانده کل نیروی کامل نظامی به فرماندهی ارتش کرد. در آن زمان ، اوبوته اجرای برنامه اصلاح اقتصادی موسوم به “چپ” و ملی شدن محدود بانک ها و شرکت ها را آغاز کرد ، که بسیاری از آنها متعلق به سرمایه های خارجی بودند.
امین که توسط افسران نظامی انگلیس آموزش دیده بود ، شروع به دریافت حمایت از انگلیس و اسرائیل برای سرنگونی اوبوته و تشکیل دولتی دوستانه تر برای منافع امپریالیستی کرد. در حالی که اوبوته در خارج از کشور بود ، امین کنترل کامل ارتش را در دست گرفت و با انجام کودتا ، طرفداران اوبوته را دستگیر و اعدام کرد.
امین تحت یک دیکتاتوری وحشیانه نظامی در قدرت بود. در داخل ارتش ، پاکسازی مظنونان بی وفایی و کشتار جمعی علیه مخالفان سیاسی ادامه داشته است. حدود 300000 تا 500000 نفر مظنون به مخالفت سیاسی توسط دیکتاتوری امین کشته شدند. در سال 1972 ، امین بیش از 60،000 نفر از نژاد جنوب آسیا را که در اوگاندا زندگی می کردند ، اخراج کرد ، اموال آنها را مصادره و به حامیان خود تحویل داد.
امین با کشورهای امپریالیستی غربی جدا می شود و با معمر قذافی در لیبی و اتحاد جماهیر شوروی اتحاد می بندد ، که با پشتیبانی مالی و نظامی به حمایت از دولت بحران امین کمک می کند. امین تا زمان جنگ میان اوگاندا و تانزانیا در سال 1979 در قدرت باقی ماند ، زمانی که اتحاد میان تانزانیا و تبعیدی های اوگاندا رژیم او را سرنگون کرد و اوبوته را به قدرت بازگشت.
75 سال پیش: سوسیال دموکرات نروژی ، تریگوه لی ، دبیرکل سازمان ملل متحد انتخاب شد
در 19 ژانویه 1946 ، تریگوه لی ، رهبر سوسیال دموکرات نروژی ، به اتفاق آرا به عنوان دبیرکل شورای امنیت سازمان ملل متحد (ملل متحد) ، تحت سلطه فاتحان متفقین در جنگ جهانی دوم ، انتخاب شد.
مقدمات تشکیل سازمان ملل متحد توسط ایالات متحده ، انگلیس و اتحاد جماهیر شوروی در آخرین مراحل جنگ آغاز شد ، زیرا مشخص شد که آلمان نازی و ژاپن به زودی شکست خواهند خورد. جلسات 1944 ، در حالی که حمله موفقیت آمیز متفقین به آلمان در جریان بود ، توسط کنفرانس سازمان ملل در سازمان بین المللی در آوریل 1945 دنبال شد.
اهداف اصلی سازمان جدید ترویج استقرار نظم جدید بین المللی بود که توسط متفقین ترسیم شده و هدف آنها تأمین سلطه آنها بود. این امر برای تنظیم منازعات بین امپریالیستی منجر به جنگ جهانی دوم و ایجاد ثبات در سرمایه داری در سراسر اروپا ، در میان مبارزات توده ای طبقه کارگر بود که انقلاب اجتماعی را تهدید می کرد. انتخاب لی نشان دهنده نقش اصلی سوسیال دموکرات ها در سطح بین المللی در این تلاش ها است.
دروغ نامزد سازش بود. هدف وی انتخاب جلوگیری از ایجاد شکاف بین اتحاد جماهیر شوروی و سایر نیروهای متفقین بود. مقامات اتحاد جماهیر شوروی با ترس از اینكه برای تضعیف بوروكراسی استالینیست در اروپای شرقی و سایر كشورها مورد استفاده قرار گیرد ، خصومت خود را نسبت به اقدامات منصوب سیاستمداری از انگلیس یا آمریكا ابراز كرده بودند. گمانه زنی های رسانه ای حاکی از آن است که آنتونی ادن ، وزیر خارجه انگلیس در زمان جنگ و ژنرال دویت آیزنهاور ، ژنرال آمریکایی و فرمانده کل نیروهای متفقین در اروپا مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند.
دروغگو در دوره خود ، از سال 1946 تا 1952 ، صادقانه به نیروهای امپریالیستی خدمت می کرد. این شامل حمایت از وی برای ایجاد اسرائیل به عنوان یک ساحل امپریالیستی در خاورمیانه و حمایت از جنگ به رهبری آمریکا در کره است.
لی به عنوان وزیر دادگستری در دولت سوسیال دموکرات وقت نروژ ، در مارس 1935 ، لئون تروتسکی ، رهبر مارکسیست روسی تبعیدی اجازه ورود به کشور را داد. تحت فشار دیوان سالاری استالینیست در اتحاد جماهیر شوروی ، لی منجر به تحمیل شرایط سخت تر به تروتسکی ، از جمله حبس خانگی موثر. این مانع از پاسخ تروتسکی به اولین دادگاه آماده شده مسکو شد که توسط دیوان سالاری استالینی راه اندازی شد. در پایان سال 1936 ، لی به تروتسکی دستور داد تا کشور را ترک کند.
دولت سوسیال دموکرات هنگامی که نروژ در سال 1940 توسط نازی ها مورد حمله قرار گرفت بدون هیچ گونه مبارزه جدی نظامی ، از کشور فرار کرد و این امر بیشتر برای تحرک طبقه کارگر این کشور بود.
100 سال پیش: بازی کنید RUR اولین بار در پراگ اجرا شد
در 25 ژانویه 1921 ، نمایشنامه کارل چاپک ، روزsروبات های جهانی ام (کشور چک: مهارت های روزوموف) ، که به طور خلاصه به صورت RUR، برای اولین بار در تئاتر ملی پراگ ، در چکسلواکی آن زمان ارائه شد.
این نمایش بیشتر بخاطر افزودن کلمه “ربات” – از کلمه چک robata ، (“کار اجباری” یا “رعیت”) به زبانهای جهان و اولین توسعه مفهوم کارگران مصنوعی – اما انسانی شده به ادبیات جهان.
در این نمایشنامه دانشمندی به نام روسوم شروع به تولید کارگران مصنوعی در کارخانه ای در اقیانوس آرام جنوبی می کند. این کارگران مصنوعی برده مانند انسان هستند و می توانند فکر کنند. سرانجام ، روبات ها عصیان می کنند و نژاد بشر را نابود می کنند. به طرز غم انگیزی ، از آنجا که دانشمندان بشری وجود ندارند ، ربات ها نمی دانند چگونه تولید مثل کنند.
این نمایش به یک حس بین المللی تبدیل شد. این نمایش در نیویورک در سال 1922 (جایی که بازیگر اسپنسر تریسی در این نمایش در برادوی حضور داشت) و لندن در سال 1923 و بارها در دهه های 1920 و 1930 اجرا شد. مفهوم انسانهای خودمختار مصنوعی ، اگرچه اختراعی چاپک نبود ، اما با بازی وی وارد ادبیات قرن بیستم شد و تأثیر بسزایی در پیشرفت داستان علمی داشت.
آرتور میلر نمایشنامه نویس آمریکایی درباره نویسنده گفت: “من سی سال پیش هنگامی که دانشجو بودم کارل چاپک را برای اولین بار خواندم. هیچ نویسنده ای مانند او وجود نداشت … اعتماد به نفس نبوی آمیخته با شوخ طبعی سوررئال و هجو اجتماعی سخت: ترکیبی بی نظیر … خواندنش لذتبخش است. “
چاپک یک لیبرال بود ، و اگرچه این نمایشنامه به وضوح مضامین سوسیالیستی را در بر ندارد ، اما به وضوح محصول مبارزات آشفته طبقاتی در اروپای مرکزی پس از جنگ جهانی اول است. بعداً در زندگی ، چاپک به دلیل عقاید ضد فاشیستی خود بسیار مشهور شد و نازیان از او متنفر بودند ، گرچه او قبل از حمله آلمان به چکسلواکی در سال 1939 درگذشت. برادرش ، یوزف چاپک ، هنرمند و نویسنده ، توسط نازی ها در کشته شد اردوگاه کار اجباری-برگن-بلسن در سال 1945.
[ad_2]