[ad_1]
دولت ها در جنوب صحرای آفریقا (SSA) ، یکی از فقیرترین مناطق جهان ، بی رحمانه بار ویرانی اقتصادی ایجاد شده توسط بیماری همه گیر ویروس کرونا را به افراد کارگر تحمیل می کنند و در صورت وجود حداقل حمایت اجتماعی از آسیب دیدگان ، در صورت وجود حداقل.
تعداد آلودگی های COVID-19 از ماه اکتبر به سرعت در حال افزایش است و تلفات وحشتناکی را مجبور کرده است. در مجموع به 3.3 میلیون مورد با تقریباً 500000 مورد فعال و 83755 مورد مرگ در سراسر قاره آفریقا – بیش از نیمی از آن در آفریقای جنوبی – تقریباً دو برابر قله قبلی در جولای و آگوست رسیده است. انتظار می رود که عفونت و مرگ بیشتر افزایش یابد. حتی این ارقام به دلیل کمبود امکانات و سیستم های آزمایش برای ثبت مرگ ، میزان عفونت و مرگ را دست کم می گیرند.
مرگ و میر در 20 کشور آفریقایی بالاتر از متوسط جهانی 2.2 درصد است ، در ماه گذشته مرگ و میر بیش از 30 درصد در نیجریه ، مصر و آفریقای جنوبی افزایش یافته است.
جان نکنگاسونگ ، رئیس مرکز آفریقایی برای کنترل بیماری در آفریقا ، هشدار داد که موج دوم تهدید به غلبه بر سیستم های بهداشتی محدود این قاره است. مقامات نیجریه ، سنگال ، سودان ، آفریقای جنوبی و جمهوری دموکراتیک کنگو گفتند که ظرفیت بیمارستان و اکسیژن رسانی در حال کم شدن است.
به دلیل کاهش تقاضای جهانی و محدودیت ها و انسداد های محلی ، همه گیری ها اقتصاد و معیشت را از بین برده است.
بانک جهانی چشم انداز اقتصاد جهانی 2021، منتشر شده در این ماه ، اظهار داشت ، “آفریقای جنوب صحرای آفریقا به شدت تحت تأثیر بیماری همه گیر COVID-19 قرار دارد ، در سال گذشته فعالیت اقتصادی در این منطقه حدود 3.7 درصد کاهش یافته است.” در دو اقتصاد بزرگ ، نیجریه و آفریقای جنوبی ، تولید اقتصادی با 4.1 و 7.8 درصد حتی شدیدتر سقوط کرد.
با توجه به افزایش جمعیت کشورهای جنوب صحرای آفریقا ، این برابر است با کاهش 6.1 درصدی متوسط درآمد سرانه – که به طور سرسام آور کم 1.585 دلار برای کل سال 2019 ، که به نوبه خود کاهش 0 ، 25٪ نسبت به 2018 است. در حالی که این گزارش بهبود اقتصادی متوسطی را در سال 2021 پیش بینی کرده است ، این برای متوقف کردن درآمد سرانه کافی نخواهد بود.
کاهش درآمد سرانه به معنای آن است که میانگین استاندارد زندگی 10 سال پیش در یک چهارم آفریقای جنوب صحرای آفریقا به سطح خود بازمی گردد ، حتی با شکست جدی تر در نیجریه و آفریقای جنوبی – دو اقتصاد بزرگ و صنعتی که یک چهارم آنها جمعیت منطقه زندگی می کنند. همچنان دهها میلیون نفر را در سال 2021 در منطقه ای که بیش از 150 میلیون نفر در سال 2019 از نظر غذایی ناامن بودند ، سوق دهد.
این همه گیر بر معیشت ، امنیت غذایی و سرمایه انسانی تأثیر جدی گذاشته است. بیشترین آسیب دیدگی کشورهایی است که شیوع زیادی مانند آفریقای جنوبی ، وابستگی شدید به مسافرت و گردشگری دارند – بخشهایی که در کیپ ورد ، اتیوپی ، موریس و سیشل به حالت تعلیق درآمده اند ، و همچنین صادر کنندگان مواد اولیه ، به ویژه نفت ، مانند به عنوان آنگولا ، جمهوری کنگو ، نیجریه ، گینه استوایی و سودان جنوبی.
تلفات شغلی زیادی وجود دارد ، به ویژه در مناطق شهری ، که بیشتر مردم در بخش غیررسمی به عنوان کارگر روزانه و در میان کارگران زن کار می کنند. محدودیت های تحرک شخصی فعالیت اقتصادی را به شدت مختل کرده است ، نتیجه این که علی رغم برخی افتتاح های اقتصادی ، اشتغال بسیار کمتر از سطح قبل از همه گیری است. کشورهای متضرر کنیا هستند ، جایی که از دست دادن شغل به عنوان نرخ اشتغال قبل از همه گیری به 60 درصد ، گابن 61 درصد ، DRC 42 درصد ، سودان جنوبی 39 درصد و جمهوری آفریقای مرکزی (CAR) 33 درصد رسیده است.
کاهش چشمگیر درآمد از منابع دیگر وجود دارد. تقریباً از هر سه خانوار در کنیا ، نیجریه و اتیوپی یک خانوار در ابتدای شیوع بیماری همه گیر بسته شد و درآمد بیش از 70 درصد از خانوارهای گابن ، سودان جنوبی ، مالاوی ، اوگاندا ، مالی ، ماداگاسکار و زامبیا کاهش یافت. درآمد کشاورزی نیز به دلیل کاهش قیمت مزرعه ، تعطیلی بازارهای هفتگی و حمل و نقل محدود در حال کاهش است. جریان های حواله به دلیل رکود اقتصادی جهانی 9 درصد کاهش یافت و به ویژه مالی ، نیجریه ، اوگاندا ، بورکینافاسو ، مالاوی ، زامبیا و کنیا را تحت تأثیر قرار داد.
این کاهش سریع درآمد منجر به کاهش مصرف شده است ، از هر 10 خانوار یک در مالی و زامبیا ، از هر 10 خانوار چهار در کنیا و بیش از 8 از 10 در DRC مجبور به کاهش مصرف هستند. اگرچه فروش دارایی و جذب پس انداز برای پرداخت نیازهای اساسی از استراتژی های متداول در بین خانوارهای ثروتمندتر است ، اما بانک جهانی می گوید که اینها تأثیر منفی طولانی مدت بر فعالیت های درآمدزا دارند.
محدودیت های قفل و بلایای مربوط به آب و هوا ، از جمله سیل ، خشکسالی و حمله ملخ ، منجر به افزایش قیمت مواد غذایی در آنگولا ، اتیوپی ، غنا ، نیجریه و سنگال شده است. افزایش قیمت مواد غذایی ، کمبود مواد غذایی ، گرسنگی و نابرابری اجتماعی را غالباً شدیدتر کرده است. عدم امنیت غذایی در نیجریه ، اتیوپی ، اوگاندا و مالاوی در مقایسه با سال 2019 سه برابر شده است ، در حالی که در مالاوی ، نیجریه ، کنیا ، آفریقای جنوبی و سیرالئون ، بیش از نیمی از خانوارها در 30 روز قبل از بررسی بدون غذا مانده بودند. با خانوارهای شهری که به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار می گیرند. تعطیلی مدارس با محدود كردن دسترسی كودكان به غذای مدرسه ، این مسئله را بدتر كرده است.
درگیری ها – ماهیت غالباً قومی – و شورش ها عامل اصلی گرسنگی هستند. تلاش ها برای فرار از خشونت منجر به حدود 3 میلیون آواره داخلی (آوارگان داخلی) شده است که بیشترین افزایش در بورکینافاسو ، با 419،000 آواره داخلی ، و کامرون ، موزامبیک ، نیجر و سومالی گزارش کرده اند که در نیمه اول سال 2020 جابجایی جدید بیشتری نسبت به در کل سال 2019.
این همه گیری دسترسی به آموزش و پرورش را تحت تأثیر قرار داده است ، مدارس بسته شده در هر کشور ، تحقیق و جایگزین فعالیت های آموزش از راه دور مانند خواندن کتاب های درسی و گوش دادن به برنامه های رادیویی آموزشی شده اند. اجرای این راه حل ها به طور گسترده ای متفاوت است ، از هر 10 کودک 9 کودک در بورکینافاسو و 6 نفر از 10 نفر در نیجریه مشغول فعالیت های آموزشی هستند ، اما فقط سه نفر از 10 نفر در مالی و کمتر از دو نفر از 10 نفر در مالاوی. در اکثر کشورها ، تعطیلی مدارس به طور نامتناسبی بر کودکان ساکن در روستاهای خانوار یا خانه های فقیر تأثیر می گذارد که دسترسی کمی به اینترنت دارند یا از اینترنت کم است.
نرخ ارز در سراسر قاره حدود 5 درصد کاهش یافته است و تورم آنگولا ، اتیوپی ، غنا ، نیجریه و سنگال را تشدید کرده است. جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سال گذشته به همراه خروج بی سابقه سرمایه 30 تا 40 درصد کاهش یافت. بدهی دولت به طور متوسط هشت درصد افزایش یافت و به 70 درصد تولید ناخالص داخلی رسید ، در حالی که زامبیا مجبور به پرداخت نکول شد.
کشورهای قاره آفریقا با عجله در تهیه واکسن برای جمعیت خود رها می شوند. در حالی که 600 میلیون دوز توسط Covax به آفریقا توزیع شده است ، مشارکت عمومی و خصوصی که توسط سازمان بهداشت جهانی برای ایجاد سفارش برای کشورهای فقیرتر ایجاد شده است ، این قاره هنوز منتظر رسیدن توزیع آنها است و به غیر از آفریقای جنوبی ، فاقد منابع است. از بیگ فارما. اتحادیه آفریقا اخیراً اعلام کرده است که 270 میلیون دوز – یک قطره در اقیانوس – به 1.2 میلیارد نفر جمعیت خود داده است ، که امیدوار است از آوریل گسترش یابد تا 60 درصد از جمعیت خود را در طی دو تا سه سال واکسینه کند.
با تحمیل این شرایط وحشتناک بر مردم کارگر ، طبقات حاکم در سراسر قاره و همچنین مفسران سیاسی و بانک جهانی از این که در یک طوفان اجتماعی نشسته اند آگاه هستند. این مبنای چرخش سریع به سرکوب ، اقتدارگرایی و تحریکات قومی و مذهبی در تلاش ناامیدانه برای تقسیم طبقه کارگر و جلوگیری از مخالفت یکپارچه انترناسیونالیست و سوسیالیست با سیاستهای ارتجاعی آنها است.
[ad_2]