[ad_1]
مستقل یک روزنامه این هفته فاش کرد که دولت انگلیس ، به دور از بحث برای سفر بدون ویزا به اروپا برای موسیقی دانان ، ادعا کرده است که پیشنهاد چنین دسترسی در مذاکرات Brexit را رد کرده است زیرا سیاست های خصمانه مهاجرت آنها را خنثی کرده است.
از زمان خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (اتحادیه اروپا) ، هرج و مرج نوازندگان در معرض آشفتگی پیرامون مقررات جدید مرزی قرار گرفته اند. پیش از این ، نوازندگان انگلیسی می توانستند بدون اسناد اضافی به اروپا سفر کنند. اکنون ، مانند هر بخش دیگر ، تحت تأثیر آنچه مایکل گاو ، وزیر کابینه ، به طور عادی به عنوان “نقض قابل توجه مرز” توصیف کرده است ، تحت تأثیر قرار می گیرد.
به نوازندگان بارها وعده داده شده است كه هرگونه معامله Brexit از آنها محافظت خواهد كرد. دبورا آنت ، مدیر عامل انجمن تلفیق نوازندگان (ISM) ، گفت که در سال 2020 ، “ما اطمینان داشتیم که دولت اهمیت سفر بدون اصطکاک را برای هنرهای نمایشی درک کرده است.”
تنظیمات جدید چنین چیزی را فراهم نمی کند ، نوازندگان را با هزینه اضافی و بوروکراسی در ویزا برای آنها و تیم های پشتیبانی قرار می دهد. این تأثیر بالقوه ویرانگر است. نائومی پاول ، از اتحادیه نوازندگان (MU) ، گفت که برای یک ارکستر ، “شما در مورد 70 نوازنده صحبت می کنید که به اجازه کار نیاز دارند.”
دولت ادعا می کند که “آن بر پیمان جاه طلبانه تری که موسیقی دانان و دیگران را پوشش دهد اصرار داشت ، اما پیشنهادات ما توسط اتحادیه اروپا رد شد”.
یک منبع اتحادیه اروپا گفت مستقلبا این حال ، این پیشنهاد “استاندارد” خود را برای معافیت اپراتورها از شرایط ویزا به مدت 90 روز به منظور تسهیل تورهای استفاده شده توسط بسیاری از کشورهای ثالث دیگر پیشنهاد کرده است. وایت هال این را رد کرد.
این منبع اتحادیه اروپا گفت: “این معمولاً در توافق نامه های ما با کشورهای ثالث است [work] برای نوازندگان هیچ ویزا لازم نیست. ما سعی کردیم آن را بگنجانیم ، اما انگلیس جواب منفی داد.
دلیل آن واضح بود: “انگلستان از موافقت خودداری کرد زیرا گفت که این امر به آزادی حرکت پایان می دهد. نادرست است که بگوییم آنها جاه طلبانه تری را خواسته اند … باید متقابل باشد. “
موضوع “متقابل” تصمیم را به سرکوب علیه مهاجرت توسط وزیر کشور پریتی پاتل پیوند می دهد. در فوریه سال گذشته – قبل از اینکه تأثیر همه گیری اساساً تمام تورها را به پایان برساند – اعلام شد که این در حال حاضر مانعی برای مذاکرات است.
در آن زمان ، پاتل ، ظاهراً در تضاد با وزارت فرهنگ ، رسانه و ورزش (DCMS) ، خواستار این شد که نوازندگان اتحادیه اروپا تحت همان رژیم ویزای جنایی قرار گیرند که در سال 2018 به خارج از اتحادیه اروپا به هنرمندان و متخصصان فرهنگی تحمیل شد.
این شرایط باعث می شود که برای ویزا برای بازدید بیش از 30 روز و همچنین ارائه مدرک پس انداز و گواهی حمایت مالی از یک برگزار کننده رویداد درخواست ویزا کنند. این شرایط قبلاً برای جلوگیری از بازدید مجریان و دانشمندان از انگلستان استفاده شده است.
البته انگلستان این دوره معافیت 30 روزه را از اتحادیه اروپا درخواست کرده و 90 روز استاندارد اتحادیه اروپا را رد کرده است زیرا با سیاست خصمانه مهاجرت خود مطابقت ندارد. نتیجه اختلاف بود.
خواسته هایی برای پاسخگویی کامل از آنچه در جریان مذاکرات رخ داده است وجود دارد. تیم Burss از گروه راک Charlatans می نویسد: “ما به وضوح نیاز داریم. آنها دقیقاً چه می خواستند؟ چگونه نمی توان به چنین توافقی دست یافت؟ ما در مورد معیشت خود سر و صدا می کنیم. اکنون ما آرام نخواهیم شد. “
DCMS به این اعتراض کرد مستقل داستان “گمانه زنی های دروغین و گمراه کننده ای توسط منابع ناشناس اتحادیه اروپا” بود و به ادعای خود مبنی بر اینکه “اصرار بر توافق بلند پروازانه تر … در مورد حرکت موقت مسافران تجاری که موسیقی دانان را پوشش می دهد” پایبند بود.
با این حال ، این اجتناب روشن است ، زیرا اختلاف نظر به وضوح در مورد مدت زمان “حرکت موقت” بود. این موضوع توسط وزیر کابینه لرد ترو ، که به مجلس لردها گفت که پیشنهادات انگلیس “فعالیتهای مجاز برای بازدید کنندگان کوتاه مدت” را پوشش می دهد ، این موضوع را به روشنی بیان کرد. [which] این امر منجر به نتیجه نزدیکتر به رویکرد انگلیس در مورد نوازندگان ، نوازندگان و مجریان ورودی خواهد شد. “
نوازندگان و دیگر هنرمندان ، که قبلاً از تأثیر همه گیر COVID-19 فلج شده بودند ، واکنش خشن داشتند. تام یورک ، خواننده گروه راک Radiohead ، نمایندگان مجلس را در توییتر تقبیح کرد. با مراجعه به نخست وزیر بوریس جانسون ، جف بارو از Portishead هشتگ #BorisKilledMusic را منتشر کرد.
نیتین ساوهنی ، نوازنده برنده جایزه Ivor Novello ، ارتباط مستقیمی با تأثیر همه گیری ایجاد کرد و در توییتر خود نوشت: “چرا این دولت جهنم می خواهد صنعت موسیقی را به این شدت نابود کند ؟؟؟ آنها به هنرمندان مبارز پول نمی دهند (هیچ یک از 1.7 میلیارد پوند) [ Cultural Recovery Fund ] برای خود هنرمندان بود) و این بعد از مسدود کردن ، درآمد حاصل از اجرای زنده را از نوازندگان محروم می کند. چرا ؟؟؟ “
نوازندگان و برگزارکنندگان اظهار داشتند که تأثیر مخرب این حرکت نه تنها توسط مجریان فعلی احساس خواهد شد ، بلکه در آینده نیز مانعی برای مجریان نوظهور خواهد بود.
جان گیدینگس ، رئیس جشنواره جزیره وایت توضیح داد NME در وب سایت نحوه کار هزینه های افزایش یافته: “اگر مجبور باشید تجهیزات خود را به داخل و خارج از هر کشور وارد کنید و صادر کنید ، مدت زمان بیشتری طول می کشد. روزهای بیشتری برای سفر وجود خواهد داشت و هر روز که در جاده هستید ، هزینه های اضافی برای کارمندان ، هتل ها و همه موارد مرتبط با آن در نظر گرفته شده است. این هزینه کل همه چیز را افزایش می دهد. “
وی گفت ، این برای کارهای بزرگ قابل کنترل است ، اما اگر شما یک هنرمند متوسط یا نوظهور هستید ، دهانتان به دهان فرو می رود. “هزینه اضافی و زمان مرتبط به این معنی است که برای این مجریان ،” از نظر مالی امکان پذیر نخواهد بود. “
مارک دیوید از UK Music Venue Trust آن را “اساساً مالیات بر نوازندگان جدید و نوظهور” خواند.
این ترتیب ها به احتمال وقایع کوچک یکباره خاتمه می دهد. دیوید با محاسبه هزینه اسناد ویزای چند بار ورود ، اسکناس برای انتقال ابزار و تجهیزات به خارج از مرزها ، واردات و صادرات مالیات کالا و پرداخت محلی به عنوان تأمین اجتماعی ، تخمین می زند که برای سفر به اطراف اروپا برای داشتن یک هنرمند از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد باید حداقل 10 اجرا در مکان هایی با حداقل 800 ظرفیت بازی کند. همه چیز در زیر آن و همه ضرر می کنند ».
چهره های صنعت موسیقی درباره عواقب ناشی از تشدید آزادی حرکت در سال 2018 هشدار دادند. مایکل داگر ، مدیرعامل UK Music ، در آن زمان نوشت: “پایان دادن به حرکت آزاد و بدون تسلیم شدن برای نوازندگان ، بخش موسیقی زنده ما را با رشد سریع … در معرض خطر جدی قرار می دهد”.
تعداد کمی از افراد توهمات خود را در دولت ابراز کرده اند ، به طوری که گیدینگ گفت: “اعتماد به هر کاری برای دولت بزرگترین اتلاف وقت است.” NME کریس مک کوری از گروه اقدام کاتولیک گفت: “همه ما توانایی زندگی ، کار و سفر بدون ویزا در 27 کشور را به نام مشاغل سیاسی راست و ترازنامه بانکی از دست خواهیم داد.”
این مسئله ضعف درخواست شورای وزیران را به سادگی نشان می دهد که وزیر فرهنگ “فوراً به این روش یا روش دیگر تأیید می کند که آیا دولت انگلیس توافق را مسدود کرده است”. MU همچنین خواستار “حمایت واقعی از نوازندگانی شد که هنوز در شکافهای کمک مالی # Covid19 رد می شوند” ، با توجه به اینکه دولت قبلاً تحقیر و بی توجهی خود به هنر را روشن کرده است.
MU طوماری را برای گذرنامه موسیقی دانان برای نوازندگان “در دسترس ، چندگانه و آسان برای شرکت” برای هنرمندان شاغل در اتحادیه اروپا پس از Brexit آغاز کرده است. حتی با محدودیت های آشکار – دادخواست تصریح می کند که باید “رایگان یا ارزان” باشد ، که گروگان شرایط آب و هوایی فعلی است – در این دادخواست تاکنون بیش از 111،000 امضا جمع آوری شده است.
دادخواست خواستار مذاکره با “مجوز کار فرهنگی رایگان” برای سفرهای بدون ویزا برای نوازندگان حرفه ای جهانگرد و به استثنای کارنت برای تجهیزات گردشگری ، تاکنون 257،000 امضا دریافت کرده است.
مارک دیوید خاطرنشان کرد که “در لایحه مهاجرت پیشنهاد شده است که به طور کلی آزادی حرکت پایان یابد و یک سیستم اساسی وجود داشته باشد. نوازندگان در همان دسته میوه گیرها قرار می گیرند. آنها پول زیادی دریافت نمی کنند و کارهای فصلی انجام می دهند. “
حمله به حقوق نوازندگان مندرج در توافق نامه Brexit با حمله بورژوازی به کلیه حقوق اجتماعی و دموکراتیک طبقه کارگر ارتباطی جدایی ناپذیر دارد ، زیرا نخبگان حاکم مجبورند دستورالعمل های ارتجاعی خود را تحمیل کنند. آنها سعی دارند با دستمزد کم و مالیات کم برای مشاغل بزرگ ، پادشاهی انگلستان را به پناهگاه تیمز سنگاپور تبدیل کنند ، در حالی که همه جنبه های زندگی در معرض سود جویی درنده قرار دارد.
حزب کارگر از نظر Brexit تفاوت قابل توجهی با Tories ندارد. روز بعد مستقل سر ، سر کاریر استارمر رهبر حزب کارگر – که یکی از چهره های اصلی کمپین “بمان” در همه پرسی Brexit در سال 2016 برای حفظ انگلیس در اتحادیه اروپا بود – به بی بی سی گفت نمایش توسط اندرو مار که تعهد قبلی وی برای مبارزه برای احیای آزادی حرکت در اتحادیه اروپا “غیرواقعی” بود. وی از پذیرش محدودیت ها توسط پاتل خبر داد و گفت: “من فکر نمی کنم که بحثی برای از سرگیری این جنبه های معاهده وجود داشته باشد.”
[ad_2]