[ad_1]
یک سال می گذرد که سازمان بهداشت جهانی (WHO) در تاریخ 30 ژانویه 2020 اعلام کرد که شیوع COVID-19 یک اورژانس بهداشت عمومی و نگرانی بین المللی است (PHEIC).
مدیرکل WHO تدروس آدانوم گبریوس بیانیه ای را به همراه اعلامیه صادر کرد و خاطرنشان کرد که 98 مورد در 18 کشور خارج از چین گزارش شده است. وی گفت: “اگرچه این ارقام در مقایسه با تعداد موارد در چین هنوز نسبتاً ناچیز است ، اما اکنون همه ما باید با هم عمل کنیم تا گسترش بیشتر را محدود کنیم.”
یک سال بعد ، تعداد کل پرونده ها از 100 میلیون نفر گذشت. تعداد کل مرگ و میرها به 2 میلیون و 225 هزار نفر رسیده است. تعداد کشته شدگان روزانه بالاترین است و هر روز بیش از 14000 نفر در معرض ویروس قرار دارند.
طبق گزارش مرکز تحقیقات ویروس کرونا ویروس جان هاپکینز ، در ایالات متحده 26،107،110 مورد وجود دارد و تعداد کشته ها به 440،000 نفر رسیده است. در هند ، بیش از 10 میلیون مورد گزارش شده و 154،000 مرگ گزارش شده است. در برزیل ، بیش از 9 میلیون مورد و 223000 مورد مرگ. در انگلستان ، نزدیک به 4 میلیون مورد و 106000 مرگ. در ایتالیا ، 2.5 میلیون مورد و بیش از 88000 مرگ.
کمیته بین الملل بین الملل چهارم ، در نخستین مراحل بحران ، همه گیری را “رویدادی محرک” قابل مقایسه با جنگ جهانی اول توصیف کرد که باعث تشدید و تسریع تضادهای عمیق سیستم سرمایه داری جهانی می شود. بحران سلامت ناگزیر به یک بحران اجتماعی و سیاسی جهانی تبدیل خواهد شد. اقدامات پزشکی به تنهایی نمی تواند همه گیری را تحت کنترل درآورد.
در عوض ، مبارزه برای محدود کردن همه گیری به یک مبارزه طبقاتی تبدیل خواهد شد ، زیرا به طور فزاینده ای روشن می شود که طبقات اصلی در جامعه – سرمایه دار و طبقه کارگر – به طور غیرقابل مصالحه ای منافع مخالف دارند. این مواضع متضاد در تعارض بین برنامه های سرمایه داری و سوسیالیستی نمود پیدا می کند.
مواضع طبقه حاکم از حمایت از مالکیت سرمایه داری ناشی می شود: مالکیت خصوصی ابزار تولید و منافع ژئواستراتژیک دولت ملت. مواضع طبقه کارگر به طور عینی برای سوسیالیسم تلاش می کنند: توقف سیستم سود و استثمار نیروی کار و جایگزینی آن با سازماندهی مجدد برنامه ریزی شده علمی اقتصادی زندگی اقتصادی مبتنی بر نیازهای انسانی و اتحاد جهانی بشریت با لغو سیستم دولت-ملت .
یک سال پس از بحران ، همه گیری به وضوح تقسیم طبقاتی را که برنامه های سرمایه داری و سوسیالیستی را از هم جدا می کند ، آشکار کرد.
1. دستور کار سرمایه داری اصرار دارد که پاسخ همه گیر باید در اولویت قرار دادن صرفه جویی در بازارهای مالی باشد تا نجات جان افراد.
دستور کار سوسیالیست اصرار دارد که پاسخ همه گیر باید اولویت را صرفه جویی در زندگی نسبت به صرفه جویی در بازارهای مالی است.
2. برنامه سرمایه داری استدلال می کند که سیاست همه گیری باید توسط منافع سود هدایت شود.
برنامه سوسیالیستی دفاع می کند که سیاست پزشکی باید توسط علم هدایت شود.
3- برنامه سرمایه داری از برنامه “مصونیت گله” حمایت می کند که به ویروس اجازه می دهد تا هنگام تولید و توزیع واکسن با کمترین محدودیت ممکن گسترش یابد.
برنامه سوسیالیست خواستار همه اقدامات برای جلوگیری از انتقال ویروس تا زمانی که تعداد لازم افراد برای جلوگیری از شیوع ویروس در جامعه تلقیح شود ، است.
4- برنامه سرمایه داری اصرار دارد که مطابق با استراتژی “مصونیت گله” خود ، کارخانه ها و مشاغل دیگر برای تجارت باز شوند.
برنامه سوسیالیست اصرار دارد که همه مشاغل غیر ضروری بسته شود ، در حالی که کارگران تلقیح شده نمی توانند با خیال راحت به مشاغل خود بازگردند.
5- برنامه سرمایه داری خواستار بازگشایی مدارس است و به دروغ ادعا می کند که خطر کمی برای دانش آموزان و معلمان وجود دارد.
این برنامه سوسیالیستی ، بر اساس شواهد علمی مبنی بر اینکه مدارس منبع اصلی انتقال ویروس هستند ، نیاز دارد مدارس تا زمان ابتلا به بیماری همه گیر بسته بمانند.
6. برنامه سرمایه داری در تلاش است تا هزینه های اجتماعی خنثی کردن تأثیر اقتصادی همه گیری را بر روی توده ها محدود کند ، در حالی که بانک های مرکزی را ملزم به پشتیبانی نامحدود از بازارهای مالی و شرکت های بزرگ می کند.
برنامه سوسیالیستی نیاز به جبران کامل درآمد کارگران و مشاغل کوچک در طول بحران دارد. منابع این طرح مهم نجات اجتماعی از طریق جبران فوری تریلیون دلار در اختیار شرکتهای بزرگ تحت مقررات قانون مراقبت و مصادره مالکیت همه گیر قرار خواهد گرفت که در نتیجه ده ها میلیون و حتی میلیاردها دلار درآمد حاصل از نامحدود پشتیبانی از طرف فدرال رزرو برای بازارهای مالی.
7. برنامه سرمایه داری سیاست ناسیونالیسم واکسیناسیون را گسترش می دهد ، توزیع عادلانه واکسن ها را در سراسر جهان محدود و مخالف آن می کند.
برنامه سوسیالیست ، با تشخیص اینکه ویروس کرونا تنها از طریق یک استراتژی بین المللی علمی گرا ریشه کن می شود ، خواستار یک برنامه تلقیح با هماهنگی جهانی است.
منافع مختلف طبقاتی در پاسخ به شیوع ویروس کرونا در پشت اختلافات شدید سیاسی است. طبقه حاکم ، از ترس مخالفت روزافزون با برنامه مصونیت گله های سود محور خود ، رشد تشکل های فاشیستی را تشویق کرد.
طبقه کارگر با توسعه واکنش خود در برابر همه گیری ، نیاز به وحدت طبقاتی ، اقدامات طبقاتی مبارز و بالاتر از همه ، یک استراتژی سیاسی سوسیالیستی و انقلابی بین المللی را تشخیص می دهد.
سیاست های حزب برابری سوسیالیست در ایالات متحده و احزاب و سازمانهای سراسر جهان وابسته به کمیته بین المللی چهارم بین الملل منافع عینی طبقه کارگر آمریکایی و بین المللی را تدوین و پیشبرد می کند. زمان آن فرا رسیده است که همه کسانی که از برنامه سوسیالیسم حمایت می کنند ، در مبارزه برای تحقق آن مشارکت فعال داشته باشند.
[ad_2]