[ad_1]
لویی ون بتهوون، یک فیلم بیوگرافی جدید در مورد آهنگساز لودویگ ون بتهوون (1827-1770) ، که 250 سالگی او در دسامبر (و در سال 2020) جشن گرفته می شود ، از تلویزیون آلمان پخش می شود و برای پخش در آلمان و ایالات متحده در دسترس است ، زیرنویس انگلیسی.
ارادت بتهوون به ایده های روشنگری و پیشرفت اجتماعی و عزم او برای مبارزه به او کمک کرد تا از او چهره ای با اهمیت و مدرن بسازد. این فیلم به نویسندگی و کارگردانی نیکی استاین (متولد 1961) ضمن مطرح کردن بسیاری از مضامین اصلی زندگی و دوران بتهوون ، در نهایت نتوانست اهمیت کامل بتهوون را به عنوان یک نبوغ موسیقی و یک متفکر جدی سیاسی و روشنفکر به دست آورد. .
کارهای استین در مقایسه با بتهوون بزرگتر در سال 1826 (با بازی توبیاس مورتی) – که از نظر شخصی و هنری به طور فزاینده ای انزوا احساس می شود – در مقایسه با بتهوون (آنسلم برزگوت) جوان ، که در حال فارغ التحصیلی است ، احساس انزوا می کند. در عصر شکوفایی خارق العاده هنرها و اندیشه های اجتماعی ، در عصر انقلاب های آمریکا و فرانسه به بلوغ می رسند. فیلم ، اغلب به طرز ناگهانی ، بین صحنه های مکان های مختلف زندگی بتهوون تناوب می کند.
شدیدترین حالت ، این فیلم حس ارزشمندی از جهانی که بتهوون در آن متولد شده است به بینندگان می دهد. پسر یک نوازنده ناموفق و بسیار با استعداد که برای دادگاه محلی در بن ، یک شهر کوچک در نزدیکی مرز فرانسه کار می کند ، آهنگساز آینده شبانه روز توسط پدرش ، متجاوز که امیدوار است او را به موتزارت دوم تبدیل کند ، آموزش دید. (بتهوون بسیار جوان را كولین پوتز ، متولد 2007 ، یكی از آینده دارترین پیانیستهای آلمان بازی می كند.) پیرمرد بزرگتر با بی شرمی درباره سن پسرش دروغ می گوید wکم اهمیت، و مقدار زیادی از پولی را که کودک برای خانواده فقیرانه بدست می آورد ، می نوشد. با توجه به وضعیت اجتماعی خانواده و پیشرفت موسیقی خود بتهوون ، تقریباً همه چیز به حسن نیت دربار آركدوك ماكسیلیان فرانسیس از اتریش ، منتخب كلن بستگی دارد.
پسر جوان تحت تأثیر بازیگر توبیاس فایفر (سابین تامبرا) قرار دارد که با خانواده اش زندگی می کند. فایفر به عنوان یک طرفدار سرسخت فلسفه روشنگری به تصویر کشیده شده و اصرار دارد که اعلامیه استقلال ایالات متحده را در میان جمعیت ، که شامل بتهوون جوان است ، در سال 1779 بخواند و خود را به خطر بیندازد. او به پسر می گوید: “اگر می خواهی آزاد باشی ، لودویگ ، واقعاً آزاد است … باید به آمریکا بروی.”
فایفر نیز ظاهر می شود و بتهوون جوان را ترغیب می کند تا از هنجارهای موسیقی موجود جدا شود و اصرار دارد که فقط بیان واقعی در هنر مهم است ، خواه زیبا به نظر برسد یا نه. شخصیت بزرگ و شاید مشهور دیگری که تأثیر چشمگیری در موسیقی و جهان بینی بتهوون جوان خواهد داشت ، آهنگساز و رهبر ارکستر کریستین گوتلوب نیف (اولریش نوتن) است. در این فیلم ، وی به عنوان یک رادیکال کمتر از فایفر ، اما یک هوادار سرسخت روشنگری آلمان به تصویر کشیده شده است. در حالی که وی یکی از اولین کسانی بود که استعداد استثنایی آهنگساز را در کودکی تصدیق کرد ، از تلاش های اولیه بتهوون برای دور شدن از سبک کلاسیک وحشت زده شد.
در این شرایط ، بتهوون در اوایل تعهد خود را نسبت به حقوق دموکراتیک و پیشرفت اجتماعی ، نفرت از فئودالیسم و وابستگی هنرمندان به حسن نیت دادگاه ها توسعه داد. متأسفانه ، بسیاری از این مباحث توسعه بیشتری ندارند. به دلایل نامعلوم ، سازندگان فیلم مهمترین تحول زندگی بتهوون را از دست دادند – انقلاب فرانسه ، از جمله ظهور و سقوط ناپلئون. این فیلم به طور غیرمنتظره ای از سال 1787 به 1826 تغییر مکان داد.
این بدان معناست که البته این بدان معناست که هیچ یک از ساخته های دوره به اصطلاح پهلوانی بتهوون ، از جمله سمفونی های شناخته شده وی و بسیاری از بزرگترین سوناتاها و کنسرتوها ، اجرا نمی شود. این فیلم در خط داستانی خود بیشتر و بیشتر به بدبختی ها و تجربیات شخصی بتهوون در عشق ، به قیمت بدبختی و همچنین مبارزات تاریخی آن زمان می پردازد. و موسیقی او
احتمالاً ضعیف ترین صحنه ها در لویی ون بتهوون کسانی هستند که بتهوون 17 ساله را متمرکز می کنند. ما می بینیم که او برای ادامه تحصیل موسیقی در وین نزد موتزارت ، از عشق صادقانه خود چشم پوشی می کند. با این حال ، قطعی نیست که دختری که بتهوون در آن زمان عاشق او بوده است ، همانطور که از فیلم استین برمی آید ، “عاشق جاودانه” بود که بعداً نامه ای به او خطاب کرد ، و همچنین مشخص نشد که بتهوون و موتزارت یک بار در وین دیدار کردند.
موتزارت (مانوئل روبی) در فیلم چیزی بیش از یک شیاد شوخ طبع ، تا حدودی بدبین و غم انگیز که آهنگسازی می کند ظاهر می شود دون جیووانی بین چندین بازی بیلیارد. این از یک نابغه موسیقی که مانند بتهوون ، برخی از بزرگترین آثار خود را ساخته است ، مانند تیاو شعبده بازي فلوت و ازدواج فیگارو (براساس نمایشنامه ای از بومارشیس ، یكی از طرفداران انقلاب آمریكا و مراحل اولیه انقلاب فرانسه) ، با روحیه روشنگری و تعهد شدید فكری و فرهنگی به ایده های آشوب بزرگ فرانسه در سال 1789.
باز هم ، پیشینه تاریخی و اجتماعی آن زمان تحت تأثیر قرار گرفته است ، اما در واقعیت دوباره کاری نشده است. در یکی از صحنه های قدرتمندتر ، نیف اصرار دارد که بتهوون دلسرد ، پس از بازگشت از وین ، دوباره آهنگسازی را شروع کند. وی تأکید می کند: “جهان حق دارد موسیقی شما را بشنود.” بتهوون پاسخ می دهد: “جهان ، این کیست؟ شاهزادگان ، اشراف ، جامعه عالی؟ پودرهایی پاپ می کنند که به همان اندازه که شما در مورد کشاورزی می دانید ، درباره موسیقی می دانند. حتی موتزارت مجبور است جلوی این پهپاد زمزمه کند. نیفه: “روزگار در حال تغییر است. همه چیز از هر طرف در حال جوشیدن است. دیگر نمی توان صدای آزادی را نادیده گرفت ، لودویگ ، و شما می توانید موسیقی همراه آن را بسازید. “
وقتی زن بتهوون عاشق سوار کالسکه شد ، ناگهان این مکالمه به پایان می رسد. این واقعیت که بتهوون جوان را بازیگری بازی می کند که آهنگساز را جوانی نسبتاً ساده لوح و احساساتی به تصویر می کشد – و گویش آلمانی را که می خواهد از او تقلید کند بی رحمانه سلاخی می کند ، به سوال کمک نمی کند. شاید برای بیننده باور این مسئله دشوار باشد که این جوان آرام تنها 5 سال بعد در سال 1792 بنویسد که “از تب انقلابی” رنج برده است و اصول خود را به شرح زیر خلاصه می کند: “هر وقت می توانید خوب کار کنید. ؛ من بیش از هر چیز آزادی را دوست دارم [and] نه انکار حقیقت ، حتی قبل از تاج و تخت “
وقتی بتهوون را دوباره ملاقات می کنیم ، ساعت 1826 است. او با برادر کوچکترش ، عروسش و برادرزاده اش کارل (پیتر لوئیس پرستون) زندگی می کند ، که پس از مرگ برادر کوچک دیگرش را به فرزندی قبول می کند. رابطه با کارل ، که غالباً نقطه آغاز روانکاوی سطحی یا حتی هتک حرمت بتهوون توسط زندگینامه نویسان است ، به روشی متعادل و منصفانه ارائه می شود.
بتهوون در حال حاضر در حال کار بر روی کوارتت های زهی اواخر خود است که به عنوان نقاط عطف اصلی در توسعه موسیقی کلاسیک و بیان موسیقی به معنای وسیع تر ، در تاریخ ثبت خواهد شد. با این حال ، سبک او به طور فزاینده ای بیگانه است و نزدیکترین دوستان و تحسین کنندگان و پرداخت های او کم است. او با وجود شهرت بین المللی قابل توجه خود ، به سختی از عهده کارهایی که با آهنگسازی می زند ، می رود. ناشنوایی بتهوون هر دو ترکیب موسیقی و روابط شخصی او را بیشتر پیچیده می کند.
یکی از هیجان انگیزترین صحنه های کل فیلم او را نشان می دهد که به یک رباعی گوش می دهد که در حال بازی آخرین ترکیب خود (البته با اکراه) است. به دلیل کم شنوایی پیشرفته ، او فقط می تواند صدای بلندتری را بشنود ، صدای کمتری برای او به نظر می رسد. این صحنه توانایی های قابل توجه مورتی را نشان می دهد ، او در به تصویر کشیدن بتهوون بزرگتر کار بزرگی انجام داد. متأسفانه ، بازیگر به سختی فرصتی پیدا می کند تا شخصیت خود را در بسیاری از سکانس های دیگر توسعه دهد.
لویی ون بتهوون با صحنه ای به پایان می رسد که در آن بتهوون به شدت ناامید شده ادعا می کند که “همیشه بندگان و اربابان وجود خواهند داشت”. این صحنه که از بافت تاریخی و حتی بیوگرافی خود خارج شده ، می تواند گمراه کننده باشد. اگر او در انتهای زندگی خود منزوی بود و ناامیدی سیاسی رو به رشد را تجربه می کرد ، در درجه اول محصول جو سیاسی بود که پس از کنگره وین در سال 1815 در اروپا و احیای سلطنت حتی در فرانسه حاکم شد. چند دهه دیگر و انقلابهای بیشتر و توسعه بیشتر سرمایه داری طول خواهد کشید تا در نهایت روابط فئودالی در اروپا از بین برود.
اگرچه این شرایط نمی توانست بر آهنگساز تأثیر بگذارد ، اما بتهوون در واقع تا آخر عمر به عقاید انقلاب و روشنگری پایبند بود. احساس ناگزیری از مبارزه و جهت گیری به سوی پیشرفت بشریت در شاهکارهای بعدی آن بسیار زنده است.
در پایان ، فیلم اشتاین بیننده را با احساساتی متناقض و در نهایت ناامیدی و نارضایتی روبرو می کند. در حالی که بسیاری از مضامین مهم در رابطه با دوران انقلابی شکل دهنده بتهوون معرفی شده اند ، اما به سختی توسعه یافته اند و نیمه دوم ضعیف تر فیلم ، تأثیر آنها را تحت الشعاع خود قرار داده است. علی رغم این کمبودها ، ما امیدواریم که این فیلم بسیاری از بینندگان را ترغیب کند تا بیشتر با بتهوون و دوران او که در مبارزات تاریخی خود برای برابری و آزادی بسیار طنین انداز است ، درگیر شوند. برای اطلاعات بیشتر در مورد بتهوون و اهمیت ماندگار آن ، اینجا را کلیک کنید.
[ad_2]