هنری آرون بازیکن بزرگ بیس بال آمریکایی در سن 86 سالگی درگذشت

هنری هامرین هانک آرون ، یکی از بزرگترین بازیکنان بیس بال لیگ برتر ، در 22 ژانویه در آتلانتا ، جورجیا در سن 86 سالگی درگذشت.

هارون آفریقایی-آمریکایی در سال 1954 ، هفت سال پس از اینکه جکی رابینسون “سد رنگ” را شکست و 23 دوره از 1954 تا 1976 کار خود را آغاز کرد ، وارد لیگ برتر شد.

کار آرون از یک دوره تفکیک و نژادپرستی کامل آغاز شد و در اوج جنبش حقوق مدنی در دهه 1960 ادامه یافت. در سال 1973-74 ، هنگامی که او به رکورد شغلی که توسط بابی روت در سال 1935 تنظیم شد و تقریباً 40 سال به طول انجامید نزدیک شد ، آرون مورد نفرت نژادپرستانه و تهدید به مرگ قرار گرفت. در همان زمان ، صدها هزار نفر از هر نژاد به آرون نامه نوشتند تا حمایت و تحسین خود را ابراز کنند.

هنری آرون در 5 فوریه سال 1934 در موبایل ، آلاباما ، از یکی از هشت کودک متولد شد. او که در جنوب کاملاً جدا شده بزرگ شده بود ، نژادپرستی و فقر را تجربه کرد.

او بعداً زمانی را به یاد می آورد كه مادرش از ترس حمله به كو كلوكس كلان ، همه بچه ها را بر روی زمین قرار می داد. پدرش کارگر کارخانه کشتی سازی بود که برای تأمین هزینه های زندگی خانواده بزرگ هارون تلاش می کرد. خانواده او توانایی تهیه تجهیزات بیس بال را نداشتند ، بنابراین آرون تمرین می کرد که با چوب درپوش های بطری را بزند. او خفاش ها و توپ های خود را از موادی که در خیابان پیدا می کرد ، ایجاد می کرد.

هارون بدون مربیگری رسمی ، پا و پا رشد کرد ، اما همچنان چنان مهاجم مهیب شد که در حالی که هنوز نوجوان بود ، شروع به بازی در Black Black Bears ، یک تیم نیمه حرفه ای کرد که به ازای هر بازی 10 دلار به او پرداخت می کرد. در سال 1951 ، هارون در سن 17 سالگی ، حرفه حرفه ای خود را با دلقک های ایندیاناپولیس لیگ سیاه سیاه آمریکا آغاز کرد.

ترک آرون برای اولین بار ، هارون همچنان اشکال مختلف تعصب و نژادپرستی را تجربه خواهد کرد. وی حادثه ای را که هنگام دلقک ها مشغول بازی در واشنگتن بودند ، توصیف کرد:

صبحانه خوردیم در حالی که منتظر می مانیم باران متوقف شود و من هنوز هم می توانم تصور کنم که بعد از اتمام غذا خوردن با دلقک ها در رستورانی پشت استادیوم گریفیت نشسته و آنها را بشکنم. چه صدای وحشتناکی کنایه حتی در کودکی مرا تحت تأثیر قرار داد: اینجا ما در پایتخت هستیم ، کشور آزادی و برابری ، و آنها مجبور شدند بشقاب هایی را که به چنگال هایی که در دهان سیاه پوستان بود لمس کرده بودند ، از بین ببرند. اگر سگ ها این ظروف را خورده بودند ، حتما آنها را می شستند.

در سال 1952 ، آرون توجه یک جاسوس بوستون دلاور را در مورد بیس بال لیگ برتر جلب کرد. Braves برای حقوق خود به دلقک ها 10 هزار دلار پرداخت ، او را امضا کردند و او را در لیگ کوچک Eau Claire ، ویسکانسین به باشگاه خود فرستادند. در آنجا سرانجام به او روش صحیحی برای نگه داشتن خفاش و ادامه تبدیل شدن به تازه کار سال لیگ شمالی نشان داده شد.

آرون سپس توسط اتحادیه آتلانتیک جنوبی در سال 1953 به جکسونویل ، فلوریدا اعزام شد. او یکی از تنها پنج بازیکن سیاهپوست لیگ بود که در جدا شده Deep South بازی می کرد. او نمی توانست با هم تیمی های سفیدپوست خود در رستوران غذا بخورد و یا در هتل ها اقامت داشته باشد و نه تنها توسط هواداران بلکه توسط همکاران نیز مورد تمسخر و تهمت های نژادی قرار گرفت. او این کار را به همان روشی انجام داد که خود بهتر می دانست و با کسب 362 گل با 22 اجرای خانگی و 125 RBI ، ارزشمندترین جایزه بازیکن لیگ را از آن خود کرد.