[ad_1]
انتخابات مقدماتی برای معرفی کاندیدای حزب دموکرات به عنوان شهردار بزرگترین شهر ایالات متحده کمتر از پنج ماه است و دو ده نامزد قبلاً امید خود را برای جانشینی شهردار “مترقی” نیویورک “بیل دو بلازیو” اعلام کرده اند که منع شده است با محدود کردن مدت زمان درخواست تا انتخاب مجدد. انتظار می رود با توجه به رهبری گسترده انتخاباتی دموکرات ها ، دموکرات منتخب 22 ژوئن به راحتی نامزد جمهوری خواهان را در انتخابات عمومی نوامبر شکست دهد.
دبلاسیو دوره محدودی دارد ، اما حتی اگر این کار را هم نمی کرد ، به سختی برای دوره سوم تلاش می کرد. کارگران او را هیچ تفاوتی با اسلاف خود نمی دانند ، و حتی به دلیل وعده های دروغین خود مبنی بر مقابله با نابرابری در اولین نامزدی در سال 2013 تحقیر می شود. سیاستمداران چپ گرای سرمایه دار به طور معمول قول هایی می دهند که قصد مشاهده آن را ندارند ، اما بندرت این رسم افتخارآمیز به قدری گستاخانه که توسط دی بلازیو نشان داده شده است
در حالی که وی در طول هفت سال زمامداری خود کاری برای مقابله با وال استریت انجام نداد ، ظاهراً دو بلازیو از سودمندی خود به عنوان ابزاری برای تداوم نارضایتی مردم موجود در سیستم دو حزبی جان سالم به در برد. دولت او به یک مسخره تبدیل شده است و از بزرگترین بحران اجتماعی ، اقتصادی و بهداشتی در نسل های مختلف فلج شده است.
نرخ بیکاری رسمی این شهر بیش از 12 درصد است که بیش از دو برابر آمار ملی است ، اگرچه هر دو بیکاری فاحش و بدبختی اجتماعی هستند. تاکنون بیش از 26000 نیویورکی بر اثر COVID-19 جان خود را از دست داده اند و تعداد کل موارد نزدیک به 600000 نفر ، حدود 7 درصد از جمعیت شهر است.
سیصد هزار نفر شهر را ترک کرده اند ، از جمله تعداد نامتناسب ثروتمندان. نیویورک برای سال مالی آینده 4.84 میلیارد دلار کسری بودجه مواجه است ، در حالی که سرویس حمل و نقل متروپولیتن که حوزه قضایی آن شامل اتوبوس های شهری و مترو است ، امسال کسری 6.3 میلیارد دلاری خود را دارد. بخش های خرده فروشی ، هتل ها ، رستوران ها ، سرگرمی ها و گردشگری توسط شیوع ویروس کرونا ویران شده است. تعداد افراد بی خانمان که در طی شیوع همه گیر رشد کرده اند ، توسط مأموریت Bowery 80،000 نفر ، یا تقریباً از هر 100 نفر ساکن ، 1 نفر تخمین زده می شود.
در برابر این بحران ، که در حافظه زنده بی سابقه است و به تعبیری بدتر از وضعیت رکود بزرگ است ، همه نامزدهای دموکرات برای تصدی شهردار رفتاری دارند که گویی چیز زیادی تغییر نکرده است. همه بدون استثنا (حتی پیشکسوتان دولت دبلاسیو) از شهردار فعلی فاصله گرفته اند ، اما در مورد این سیاست و برنامه هیچ جا بحث نشده است. هیچ یک از آنها خواستار حمله هماهنگ علیه همه گیری از جمله تعلیق همه مشاغل ناچیز و جبران کامل درآمد کارگران در طول بحران نبودند.
نامزدهای برجسته ، حداقل از نظر میزان پول جمع آوری شده و توجه این موضوع در رسانه های بزرگ تجاری ، رئیس جمهور بروکلین وام ، اریک آدامز ، کنترل کننده فعلی شهر اسکات استرینگر ، اندرو یانگ ، نامزد حزب دموکرات در سال 2020 است. برای رئیس جمهور و مدیر عامل سابق Citigroup ریموند مک گوایر.
آدامز بیش از 20 سال در پلیس حمل و نقل نیویورک و اداره پلیس نیویورک خدمت کرد و در دهه 1990 رئیس انجمن نگهبانان ، سازمانی از افسران پلیس آفریقایی-آمریکایی بود. همراه با استرینگر ، آدامز اصطلاحاً “مسابقه پول” را رهبری می کند که تاکنون جمعا 8.6 میلیون دلار درآمد داشته است.
استرینگر ، مدیر ارشد مالی این شهر ، 8.3 میلیون دلار درآمد کسب کرد. او در میان نامزدهای فعلی تنها نامزد در کل شهر است ، گرچه لزوماً پیروزی را ترجیح نمی دهد. کنترل کننده سعی داشت در سال های دفتر شهردار دبلاشیو به عنوان منتقد “مستقل” شهردار موقعیت خود را نشان دهد ، اما سوابق وی مربوط به یک مدافع قابل اعتماد از وضع موجود سرمایه داری بود. استرینگر هنگامی که کاندیداتوری خود را در سپتامبر گذشته اعلام کرد ، تا حدی جسورانه به شعار اصلی مبارزات انتخاباتی دو بلازیو بازگشت و گفت: “ما هرگز کتاب داستان مربوط به دو شهر را نبستیم. اگر در هشت سال گذشته چیزی وجود داشته باشد ، ما فصل های جدیدی را نوشتیم. “البته ، استرینگر در مورد راه حل های پیشنهادی هیچ حرفی برای گفتن نداشت ، چه رسد به مسئولیت خودش.
اندرو یانگ فقط دو هفته پیش رسما به این رقابت پیوست و از مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری به عنوان یک چهره مشهور معامله کرد. او که یک وکیل و تاجر بود ، با پیشنهادی کاملاً رادیکال برای درآمد پایه جهانی 1000 دلار در ماه ، سعی کرد خود را از سایر نامزدهای ریاست جمهوری متمایز کند. ایوان توسط کمدین Whope Goldberg و Martin Luther King III مورد حمایت قرار گرفت.
شاید قابل توجه ترین نامزد کنونی کمترین شناخته شده توسط رای دهندگان باشد. ریموند مک گوایر سال گذشته از سیتی گروپ بازنشسته شد تا تحقیق در مورد انتخاب شهردار را انجام دهد. گزارش شده است که در طول سه ماه گذشته در مجموع 5 میلیون دلار سرمایه جمع کرده است و این مبلغ را نزدیک به کسانی می کند که مدتها قبل تبلیغات خود را اعلام کرده بودند. برخلاف سایر نامزدها ، بانکدار بازنشسته در برنامه جمع آوری کمک های مالی تا حدی پیچیده در شهر شرکت نمی کند و بنابراین در جمع آوری مبالغ نامحدود از افراد فوق ثروتمند آزاد است. برنامه این شهر ، که ادعا می کند نقش پول کلان در سیاست را از بین می برد ، بودجه عمومی را به کسانی اختصاص می دهد که حداقل 250،000 دلار از معیارهای جمع آوری شده توسط حداقل 1000 اهدا کننده را داشته باشند و همچنین محدودیت های هزینه را که در حال حاضر 7.3 میلیون دلار است ، رعایت می کند. .
مک گوایر و هوادارانش به این نتیجه رسیده اند که با این برنامه وضعیت بهتری دارد. طبق گزارش اخیر در نیویورک تایمز ، حداقل 20 میلیاردر سخاوتمندانه به مبارزات انتخاباتی خود کمک کرده اند. در میان آنها جان گریفین ، بنیانگذار صندوق هجینگ ، مدیر اجرایی سابق استارباکس ، هوارد شولتز ، و رئیس هوم دپو و حامی اصلی ترامپ (حداقل تا زمان تلاش برای کودتای 6 ژانویه در کپیتول) ، کنت لنگون هستند. از دیگر اهدا کنندگان می توان به کارا راس ، همسر ترامپ استفان راس معاملات مسکن و جمع آوری سرمایه ، جیمز ال دولان رئیس جمهور مدیسون اسکوئر گاردن و ریچارد فولد آخرین مدیرعامل برادران لمن قبل از ورشکستگی در سقوط مالی 2008 اشاره کرد.
مک گوایر در آفریقایی-آمریکایی بودن از مزیت خاصی نسبت به طبقه حاکم برخوردار است. الیگارشی ها کسی را به شکل میلیاردر مایکل بلومبرگ دوست دارند ، که سه دوره وی از 2002 تا 2013 ادامه داشت. اما مطابق با آنچه به یک جزم مجازی در حزب دموکرات تبدیل شده است ، سیاست نژادی غیرقابل تعویض تلقی می شود. نامزدی مک گوایر این دو عنصر را ترکیب می کند – مدیریت کم و بیش مستقیم وال استریت ، بسته به زبان سیاست هویت. یکی از سرسخت ترین حامیان مک گوایر کارگردان اسپایک لی است که ویدئوی اعلام نامزدی خود را تهیه کرده است. یکی دیگر از اهداکنندگان و حامیان مالی والری جارت ، مشاور سابق و معتمد دیرینه باراک اوباما است.
اندکی پس از اعلام نامزدی ، مک گوایر تأیید غیرمستقیم ریچارد راویچ ، شخصیتی دیگر در تاریخ تأسیس تجارت و سیاست در نیویورک را دریافت کرد. این کارگزار 87 ساله انرژی ، که ثروتش از تجارت املاک و مستغلات خانواده اش ناشی می شود ، نقش اصلی را در دولت شهر و ایالت داشت ، از جمله به عنوان رئیس MTA در اعتصاب شدید حمل و نقل در دهه 1980.
نامزدهای شهردار همچنین شامل سه زن که از جانبازان دولت دبلاسیو هستند می باشد. آنها مایا ویلی هستند که به عنوان مشاور شهردار خدمت می کنند. لوری ساتون ، که ریاست گروه سربازان پیشکسوت را بر عهده داشت. و کاترین گارسیا ، که کمیسر بهداشت بود. هر سه دولت را ترک کرده اند. نه آنها و نه هیچ یک از نامزدهای دیگر به دنبال تأیید شهردار فعلی نیستند و اکثر آنها گفته اند که در صورت پیشنهاد از آن رد می کنند. نکته قابل توجه این است که هیچ یک از این نامزدها دی بلازیو را به خیانت به قول های خود با در دست داشتن مشاغل بزرگ متهم نکردند. در عوض ، منتقدان او را به سو mis مدیریت ، عدم ابتکار عمل و گناهان مشابه متهم می کنند.
دوره منتهی به انتخابات مقدماتی در ژوئن و بعد از آن منجر به هزاران مورد مرگ COVID-19 در نیویورک و میلیون ها نفر در سراسر جهان خواهد شد. این اتفاق در شرایط نابودی اقتصادی نیز خواهد افتاد که هدف اصلی آن طبقه کارگر ، به ویژه مظلوم ترین اقشار است.
کارگران همچنین در واکنش به بحران اقتصادی و سیاسی هیجان زده می شوند ، که شکار تولید کنندگان شغل در ترمینال هانتس پوینت و مقاومت مداوم معلمان و سایر کارگران آموزش و پرورش در برابر تلاش های دبلاسیو برای بازگشایی سیستم مدرسه نشان می دهد. آگاهانه ترین پاسخ از طرف کارگرانی است که شروع به تشکیل کمیته های منظم و مستقلی برای مبارزه با ایمنی و نابودی اقتصادی در طی همه گیری کرده اند.
حزب دموکرات ، قدیمی ترین حزب سرمایه دار آمریكا ، مدتهاست كه بر نیویورك مسلط است و هرگونه اقدام مستقل طبقه كارگر را با خصومت شدید مشاهده می كند ، در حالی كه برای سرکوب كارگران و كارگران به اتحادیه هایی مانند فدراسیون معلمان متحد و اتحادیه كارگران حمل و نقل اعتماد می كرد زنجیره ای برای سیاست تجارت بزرگ.
در مانورهای انتخاب شهردار ، نقش طبقاتی حزب دموکرات برای کارگران نیویورک روشن تر می شود ، آنها باید شروع به نتیجه گیری سیاسی در مورد نیاز به ایجاد یک سوسیالیست انقلابی جایگزین برای کل چارچوب پوسیده سرمایه داری و سیستم دو حزبی کنند.
[ad_2]