[ad_1]
کشاورزان معترض به قوانین تجارت کشاورزی دولت مودی روز گذشته پس از مخالفت با دستورات دولت برای محدود کردن اعتراض خود از جمله عدم ورود به مرکز شهر ، در بسیاری از نقاط پایتخت هند با پلیس و شبه نظامیان دهلی درگیر شدند.
در این خشونت ها یک کشاورز کشته و ده ها تن دیگر زخمی شدند. پلیس در دهلی که با انفجار گاز اشک آور به کشاورزان حمله کرد و لاتی شارژرها گفتند که بیش از 80 نفر از کارکنان آنها زخمی شده اند.
پلیس می گوید ناوینت سینگ ، کشاورز 24 ساله از اوتار پرادش ، هنگام واژگونی تراکتورش جان خود را از دست داد. معترضین اعتراض کردند که سینگ کنترل تراکتور خود را از دست داد زیرا توسط نیروهای امنیتی مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
وزارت کشور هند که از انفجار عصبانیت اجتماعی نگران شده است ، دستور داده است تلفن های همراه و اینترنت در مناطق وسیعی از پایتخت و همچنین در مناطق همسایه هاریانا و اوتار پرادش تا 12 ساعت خاموش شود.
تا اواخر بعد از ظهر ، کشاورزان به اردوگاه های موقت در دوازده نقطه اصلی ورود به پایتخت هند بازگشتند ، جایی که بیش از 200000 نفر از آنجا زندگی می کنند که دولت از استقرار گسترده امنیت و خشونت دولت برای جلوگیری از ورود آنها به دهلی در پایان استفاده کرده است. در ماه نوامبر.
دولت که از حوادث روز گذشته متزلزل شده است ، دستور داده است تعداد زیادی از نیروهای امنیتی اضافی در دهلی مستقر شوند و هاریانا و پنجاب را که بسیاری از کشاورزان معترض در آن هستند ، “در حالت آماده باش عالی” قرار داده است.
با حمایت رسانه های شرکتی ، نخست وزیر نارندرا مودی و دولت راست افراطی او بهاراتیا جاناتا (BJP) کشاورزان را به شورش و آوردن هرج و مرج در پایتخت هند متهم کردند. “آنارشی متروپولیتن: کشاورزان منحرف از مسیر اعتراض مسالمت آمیز حرکت خود را به شدت بی اعتبار می کنند” ، تایمز هند .
دولت تلاش كرد رژه تراكتور دیروز را از دیوان عالی منع كند. دادگاه عالی هند ، از آنجا که به نظر می رسد چیزی بیش از یک مهر و موم لاستیک برای هرگونه اقدام استبدادی و خشم توسط مودی ، خطرناک نیست ، در عوض به پلیس دهلی گفت که محدودیت های شدیدی را در امنیت رژه اعمال کند.
اتحادیه های کشاورزان که منتظر همکاری مشترک بودند ، در مقابل درخواست پلیس دهلی تسلیم شدند تا رژه تراکتور دیروز فقط پس از جشن های رسمی به مناسبت روز جمهوری در 26 ژانویه در هند آغاز شود. آنها همچنین توافق کردند كه تعداد تراكتورهای ورودی به شهر را به 5000 مورد محدود كنند و اعتراض را به سه مسیر تعیین شده توسط پلیس كه برای دور نگه داشتن كشاورزان از مركز شهر تعیین شده محدود كنند.
با این حال ، کشاورزان دست به شورش زدند. ساعاتی قبل از تعیین زمان شروع اتحادیه کشاورزی و کشاورزی ، کشاورزان – برخی پیاده ، برخی دیگر سوار بر تراکتورهایی که اغلب با پرچم های هند و کشاورزی تزئین شده بودند ، راهی پایتخت شدند. نیروهای امنیتی با خشونت واکنش نشان دادند ، اما به نظر می رسید که توسط جمعیت عظیم له شده است. از تراكتورها براي جلو بردن از موانعي كه پليس براي نگهداري كشاورزان در سه رژه تعيين شده توسط پليس برپا كرده بود ، استفاده شد.
کشاورزانی که با رسانه ها صحبت کردند اظهار داشتند که آنها عصبانی هستند که نمی توانند در تعطیلات به مناسبت لازم الاجرا شدن قانون اساسی هند در پایتخت هند راهپیمایی کنند. دارمیندر سینگ ، که از منطقه پاتیالا در پنجاب می آید ، به وب سایت خبری گفت: “دهلی فقط برای وزرا نیست ، بلکه پایتخت ماست.” پیمایش کنید. “آنها دو ماه ما را در مرز نگه داشتند. منصفانه نیست ما دموکراتیک هستیم. این حق ماست که در پایتخت اعتراض کنیم. “
در اقدامی نمادین ، گروهی از کشاورزان معترض به قلعه سرخ دوره مغول رسیدند ، جایی که نخست وزیران هند سخنرانی سالانه روز استقلال را ایراد کردند و پرچم اتحادیه را بر روی آن برافراشتند.
در دو ماه گذشته ، کشاورزان شرایط بد آب و هوایی را تحمل کرده اند. مورد تهمت دولت قرار گرفته اند ، از جمله اینکه تحریکات آنها توسط چین و پاکستان پشتیبانی می شود و توسط جدایی طلبان سیک دستکاری می شود. و به دلیل اینکه قوانین اصلاحات کشاورزی سه دولت به نفع کشاورزان است ، مودی و خادمانش بارها رد کردند.
در واقع ، “اصلاحات کشاورزی” مودی بخشی از یک سری اقدامات برای سرمایه گذاران است که مدتها توسط سرمایه های محلی و هند دنبال می شدند. این در ماه سپتامبر در همان جلسه مختصر پارلمان موسمی از طریق پارلمان شکسته شد ، که با اصلاح قوانین کار در هند ، اعتصابات را غیرقانونی اعلام کرد ، مشاغل نامطمئن قراردادی را بیشتر گسترش داد و به شرکت های بزرگ اجازه داد کارگران را به میل خود اخراج کنند.
قوانین مربوط به مزرعه ، کشاورزان هند را که بیشتر آنها معیشت خود را در زمینهای فقط دو هکتار (حدود 5 هکتار) یا کمتر خرج می کنند ، در رحمت تجارت کشاورزی قرار دهد.
رهبران اتحادیه کشاورزان سریعاً خشونت دیروز را محکوم کردند و ادعا کردند این خشونت توسط “عناصر ضد اجتماعی” انجام شده است. ساموکتا کیسان مورچا، یک گروه چتر نمایندگی حدود 40 سازمان مختلف کشاورزان ، بیانیه ای صادر کرد: عناصر ضد اجتماعی در جنبش مسالمت آمیز نفوذ کرده بودند. “
اتحادیه های کشاورزی همیشه تحت هدایت کشاورزان سودآورتر اصرار دارند که تحریک کشاورزان “غیرسیاسی” است ، یعنی. این یک چالش برای دولت مودی نیست. آنها خواهان تأمین نیازهای کارگران بی زمین و کشاورزی که اکثریت توده های روستایی در هند را تشکیل می دهند نبودند.
آشفتگی کشاورزان ، حمایت گسترده ای را بین کشاورزان حاشیه نشین فقیر و کارگران کشاورزی و همچنین کارگران سراسر هند به دست آورده است. تصدیق می شود که مودی و دولت وی با حمله به کشاورزان ، دستورات تجارت بزرگ را اجرا می کنند.
احزاب مخالف ، از جمله احزاب پارلمانی استالینیست ، حزب کمونیست هند (مارکسیست) یا CPM و حزب کمونیست هند (CPI) مطبوعات و دولت محکومیت “خشونت” را تکرار می کنند. دبیرکل CPM ، سیتارام یچوری در توئیتی نوشت: “خشونت به هر شکلی جواب نمی دهد و غیرقابل قبول است.”
عصبانیت حاکمیت سیاسی و رسانه های شرکتی از وقایع روز گذشته نشان دهنده ریاکاری و ترس از نخبگان حاکم سرمایه دار لعنتی هند است – و نه فقط به این دلیل که در مورد خشونت دولت علیه کشاورزان چیزی گفته نشده است ، از آغاز دولت برای سرکوب تحریکات آنها علیه آن. دستگیری های جمعی ، خشونت و اعمال ماده 144 قانون مجازات که کلیه اجتماعات بیش از چهار نفر را ممنوع می کند.
بورژوازی هند هر روز با خشونت علیه کارگران و کارگران در این کشور ، آنها را به یک خواسته و بدبختی غیرقابل بیان محکوم می کند. در حالی که نخبگان جشن رشد سرمایه داری فرض شده هند را می گیرند ، تقریباً 38 درصد کودکان دچار کوتاهی رشد می شوند و طبق شاخص جهانی جهانی گرسنگی ، از هر 10 نوزاد هندی 9 کودک به رژیم غذایی مغذی دسترسی ندارند.
در نتیجه واکنش مهلک آنها به بیماری همه گیر COVID-19 ، بیش از 150،000 نفر – قطعاً یک ادعای ناخوشایند – به طور رسمی فوت کرده اند و صدها میلیون نفر درآمد ناچیز خود را دیده اند. در همین دوره میلیاردرهای هندی 35 درصد ثروت خود را افزایش دادند. حتی قبل از آن ، ثروت بالاترین یک درصد در هند چهار برابر بیشتر از 70 درصد پایین کشور ، بیش از 950 میلیون نفر بود.
تحریک کشاورزان بیانگر مخالفت فزاینده مخالفت با دولت مودی و سیاستهای التهابی اجتماعی برای سرمایه گذاران است که تمام بخشهای تشکیلات سیاسی – از BDP و کنگره تا CPM استالین و CPI – طی سه سال گذشته دنبال کرده اند دهه ها در 26 نوامبر ، همان روزی که کشاورزان در دهلی سر (بیایید به دهلی برویم) تحریک آغاز شد ، با ده ها میلیون کارگر که برای مخالفت با خصوصی سازی دولت BJP و قوانین اصلاحات کارگری و کشاورزی به اعتصاب عمومی یک روزه پیوستند. علاوه بر این ، اعتصابات بسیار کوچکتر در مورد دستمزدهای پرداخت نشده آغاز شد. خواسته های کارفرما برای تسریع ، مانند مورد ادامه خروج 3000 کارگر در کارخانه مونتاژ اتومبیل تویوتا در نزدیکی بنگلور ؛ و تجهیزات محافظتی شخصی را در بین متخصصان مراقبت های بهداشتی فراهم کند.
این همان چیزی است که سیاست های استالینیست ها را که همچنان از طریق کنترل خود بر دستگاه های اتحادیه های کارگری CITU و AITUC اعمال می کنند ، بسیار موذی می کند. آنها همه تلاش خود را می کنند تا مخالفت توده ای با مودی را به حزب کنگره و دیگر احزاب راستگرای مخالف پیوند دهند و از دخالت طبقه کارگر در بحران سیاسی ناشی از تحریک قاطع کشاورزان بعنوان یک نیروی مستقل متحد توده های روستایی جلوگیری کنند. پشت یک برنامه سوسیالیستی علیه دولت BJP و سرمایه داری هند.
[ad_2]