[ad_1]
با نزدیک شدن تعداد تلفات همه گیر COVID-19 به نیم میلیون نفر در ایالات متحده ، Super Bowl لیگ ملی فوتبال (NFL) این یکشنبه بین Tampa Bay Buccaneers و Kansas City Chefs و فضای “جشن” آن ناگوار و خیره کننده است نامناسب
با اغماض همراه با بی احتیاطی همراه و از پیش بسته بندی شده “تجربه فوق العاده کاسه” ، می توان یکی را بزرگ کرد تا درباره حساسیت سازمان دهندگان این رویداد اغراق کند. وب سایت NFL پیشنهاد می کند ، “اگرچه امسال اوضاع کمی متفاوت به نظر می رسد ، ما متعهد هستیم که بهترین تجربه فن را به ایمن ترین شکل ممکن ارائه دهیم.”
وانمود کردن اینکه اوضاع فقط “کمی متفاوت” است ، همراه با امید آشکاری که مردم کشور را فراموش خواهند کرد در میان یک فاجعه اجتماعی بی سابقه است ، بیش از هر چیز در مورد شخصیت صاحبان NFL و شرکت های بزرگ آمریکایی صحبت می کند .
طبق هر استاندارد منطقی که سلامت عمومی را در نظر بگیرد ، اصلاً نباید این بازی را انجام داد. ورزشگاه ریموند جیمز در خلیج تمپا که معمولاً 65000 تماشاگر را در خود جای داده است ، هنوز 25000 نفر در سکوها خواهند بود. جمعیت روز یکشنبه حدود 7500 کارگر بهداشت واکسینه شده را در اختیار شما قرار می دهد که بلیط رایگان NFL ارائه می دهند. بلیط مخصوص شکرگذاری است. بهترین راه برای پاداش دادن به چنین کارگران لغو واقعه غیرضروری و خطرناک است.
استیفن کیسلر ، متخصص اپیدمیولوژیک در دانشگاه هاروارد ، به CNBC گفت: “بزرگترین نگرانی من در مورد زمان گسترش COVID-19 به استادیوم لزوماً هنگام نشستن افراد روی صندلی هایشان نیست. … در واقع این زمانی است که آنها در قسمت های دیگر ورزشگاه با هم مخلوط می شوند. “
نه تنها 25000 هوادار ، به همراه بازیکنان ، مربیان ، کارکنان استادیوم و همه افرادی که در طول سفر با آنها تماس می گیرند ، در معرض خطر ویروس کشنده هستند ، بلکه این رویداد باعث ایجاد هزاران مهمانی در سراسر کشور (و در واقع در سطح بین المللی) می شود ، که همچنین بدون شک منجر به بیماری ها و بدبختی های بعدی خواهد شد. این نتیجه هر تعطیلات مهم یا رویداد خاصی است که تاکنون در طی همه گیری اتفاق افتاده است.
نخبگان حاکم آمریكا دلایل قانع كننده ای برای پیشبرد مرحله به مرحله بازی دارند. Super Bowl به بخشی از تقویم رسمی اجتماعی آمریکا تبدیل شده است. هر ساله ده ها میلیون نفر برای شرکت در این لحظه فرض شده انسجام ملی دعوت می شوند و انتظار می رود که همه چیز با اطاعت از تلویزیون یا دستگاه دیگر وی چسبانده شود.
بدون شک این واقعه رنگ وطن پرستانه و نظامی مشخصی دارد. در این سال ، بدون شک از شرکت کنندگان و بینندگان بدون شک (به طور خلاصه) خواسته می شود تا قربانیان COVID-19 را تشخیص دهند ، در حالی که اکیداً توصیه می شود بیشترین احترام به مردگان “زنده ماندن با زندگی” باشد. “
علاوه بر این ، در متن اولین روزهای متزلزل یک دولت جدید ، بخشهایی از رسانه ها بازی یکشنبه شب را به صورت نمادین حداقل به عنوان یک نقطه شروع جدید برای ایالات متحده ، لحظه ای از تجدید شامل که البته بی پروا و آدم کش است ، شکل می دهند. از سرگیری تجارت و مدارس.
در سطح خام و کثیف ، صدها میلیون دلار در سازماندهی Super Bowl نقش دارد. نمایش نیمه وقت ، آگهی های بازرگانی (یک مکان 30 ثانیه ای تقریباً 5/5 میلیون دلار هزینه دارد) ، شوخی کلی ، همه چیز در اینجا به منظور ایجاد سود برای NFL ، تیم های مختلف دارایی و حامیان مالی شرکت ها و مشاغل در شهر میزبان است.
این لیگ و مبلغین آن ، غالباً به عنوان وسیله ای برای تشویق به ساخت استادیوم های گران قیمت جدید ، می گویند هزینه برگزاری این رویداد بین 300 تا 500 میلیون دلار برای چنین شهرهایی است. منتقدان می گویند Super Bowl به این مقدار نزدیک نمی شود و در نهایت مودیان کیف را در دست دارند.
به طرز دردناکی کنایه است که امسال Super Bowl در فلوریدا ، یکی از کانونهای ویروس کرونا ، پخش می شود. تعداد بیشتری از افراد در این ایالت در این ایالت جان خود را از دست داده اند ، نزدیک به 28000 نفر (چهارمین نفر پس از نیویورک ، کالیفرنیا و تگزاس) از تعداد افرادی که روز یکشنبه در این عرصه می نشینند. ران دسانتیس ، فرماندار فلوریدا ، متحد مشمئز کننده دونالد ترامپ ، سیاست بی رحمانه ای را برای نادیده گرفتن بهداشت عمومی و تأمین منافع شرکت ها در پیش گرفته است.
به عنوان مثال در ماه دسامبر واشنگتن پست سیاست های Desantis را “فاجعه” توصیف کرد. از ابتدای همه گیری ، مدیر – پست مشاهده شد – “به راحتی ، حتی شیطانی ، covid-19 را از زندگی عمومی از هوا خارج کرد. نتیجه: 1.2 میلیون مورد کل covid-19 ، تقریباً 61000 کل بستری در بیمارستان و میزان مثبت جدید 7 روزه 9.7٪ – همه به سرعت در حال افزایش به سطح بحران هستند. “دولت فلوریدا یکی از پرخاشگرترین افراد در تهدید معلمان و بازگشایی سیستم مدارس خود است که ده ها معلم را به قتل رساند.
شیوه بی رحمانه و اساساً جنایتکارانه طبقه حاکم آمریکا نباید تعجب آور باشد. با این حال ، مسئله واکنش و مشارکت مردمی در رویدادهایی مانند Super Bowl نیز وجود دارد و در اینجا باید برخی از حقایق سخت را بیان کرد.
قرنطینه یکساله یا نیمه قرنطینه بدون شک زندگی میلیون ها نفر را حتی از نظر عاطفی ناامیدانه گرفتار و دشوار کرده است. یک تمایل طبیعی برای بیرون آمدن از زندان وجود دارد. با این وجود ، علم و عقل و حتی عقل سلیم ابتدایی ، با تأمل در مورد رفاه طولانی مدت و امنیت جسمی خود و دیگران ، رویکرد متفکرانه تری در زندگی حکم می کند.
جنبه هایی از زندگی ، فرهنگ و تاریخ آمریکایی ها بر خلاف چنین آینده نگری عمل می کنند. تأکید بر سود فوری بدون فکر کردن در مورد عواقب آن ، گرایش عمل گرایانه در برابر تفکر نظری و متمرکز ، سو susp ظن در مورد نگرانی برای تاریخ (در عبارت رسوائی هنری فورد) ممکن است “کم و بیش یک بستر” باشد ، هیچ یک از اینها به جمعیت در شرایط بحران فعلی
به طور خاص ، عقیم سازی و اخته دیرینه جنبش کارگری ، پذیرش دین ضد کمونیسم توسط آن ، به عدم آمادگی کلی مردم آمریکا برای همه گیری و سایر بلایای آماده شده توسط سرمایه داری ، از جمله کودتای 6 ژانویه کمک کرد. .
آیا کسی فکر می کند در مورد سیاست AFL-CIO در مورد فاجعه COVID-19 س askingال کند؟ به طور مناسب ، وب سایت اتحادیه اتحادیه های صنفی کاری غیر از انتقال اطلاعات یا اطلاعات غلط در مورد بیماری همه گیر به آژانس های دولتی فدرال انجام نمی دهد ، که همه کارگران را به طور عادی به محل کار می برد.
مقامات اتحادیه چیزی بیش از چوپانان بشریت جبران شده در کارخانه های بالقوه کشنده ، بیمارستان ها ، مدارس ، انبارها و مطب ها عمل نکرده اند. فقط برای آن ، همانطور که رزا لوکزامبورگ به نقش اتحادیه های آلمان در جنگ جهانی اول اشاره کرد ، آنها “ده بار مرده اند”.
خود ورزش در زندگی آمریکایی فضا و زمان بسیار بیشتری را اشغال می کند تا سالم ، پدیده ای که با خلا سیاسی ، اجتماعی و اخلاقی در مرکز جامعه همراه است. وسواس در مورد حوادثی مانند Super Bowl به احتمال زیاد در کشوری ایجاد می شود که طبقه کارگر کاملاً بعنوان یک نیروی مستقل از زندگی سیاسی و مباحثه کنار گذاشته شود.
همچنین نباید از ویژگی “نان و سیرک ها” در بازی فوتبال قهرمانی و رویدادهای مشابه غافل شد. نیاز به انحراف و رد توجه عمومی از طریق رسوایی ، جنگ های خارجی و نمایش های داخلی بسیار واقعی است. هرچه اوضاع بدتر و شوم تر شود ، قدرت بیشتری به چنین وسایلی معطوف می شود.
شاید موذی تر از همه ، طبقه حاکم برای جذب جمعیت به بیماری و مرگ راهی خاص را در پیش گرفته است. بیش از 3000 نفر در روز به دلیل COVID-19 می میرند. به طور کلی ، رسانه ها از مراجعه به چنین ارقامی خودداری می کنند. تصاویر کشته شدگان ، مانند جنگهای عراق و افغانستان ، به نام احترام به حریم خصوصی خانواده های آن مرحوم ، کاملاً مفقود شده است. بخش قابل توجهی از مردم آمریکا و سایر ملل به سادگی با احتیاط از بین رفته اند ، مانند برخی از کابوس های داستان علمی تخیلی. واقعیت وحشتناک ، حتی “عادی سازی” شده است ، تصفیه شده ، دور از دسترس مردم قرار گرفته و مورد بحث قرار گرفته است.
چندین دهه روند فرهنگی درگیر بوده است. در دهه 1980 ، احترام و طمع وال استریت با احترام منزجرکننده و برده دارانه “سبک زندگی ثروتمندان و مشاهیر” و همه آنچه که با آن همراه بود ، بخشهای زیادی از طبقه متوسط بالاتر را فتح کرد. رسانه های آمریکایی به طور فزاینده ای ثروتمندان ، افراد مشهور و جوانان پر زرق و برق را هدف قرار می دهند. میلیون ها نفر که با تعطیلی کل صنایع و از دست دادن مشاغل پردرآمد ، کاهش سطح زندگی ، بی خانمانی و فقر روبرو شده اند در گروه “کسانی که حساب نمی کنند” در آمریکا قرار گرفته اند.
چرا انتظار می رود از الیگارشی ها ، مدیران شرکت ها ، مطبوعات تجاری برای صدها هزار مرد و زن اغلب مسن و فقیرتر که در معرض بیماری همه گیر قرار گرفته اند ، که مرگ آنها منجر به صرفه جویی قابل توجهی در برنامه های دولت و حقوق بازنشستگی شرکت ها شده است ، اشک بریزند؟ ؟
اما طبقه کارگر باید به شدت نسبت به چنین قساوتی حساس باشد ، نوعی غیرانسانی که در نهایت ساخت اردوگاه های کار اجباری برای اخراج “غیرانسانی” را مشروعیت می بخشد و با آن مخالفت فعال می کند.
اگر نیروهایی که می توانند تصور کنند حوادثی از این دست در نهایت باعث حواس پرتی مردم از فاجعه جاری می شود ، خودشان در حال فریب هستند. هنوز میلیون ها نفر می توانند آن را تماشا کنند ، اما Super Bowl به عهده مردم آمریکا نیست ، نه ظرف غذا است و نه رسوایی آنها. متعلق به افراد فوق است. تلاش برای پاک کردن واقعیت نیم میلیون کشته ، کار حاکمان آمریکایی با همه عقب ماندگی ، جنایت و نابینایی است.
آنچه که به طور فزاینده ای بر جمعیت کار مسلط می شود ، روحیه عصبانیت و انزجار است ، شناخت فزاینده ای که در این جامعه چیزی به شدت اشتباه است ، که مهمانی های Super Bowl و “پدیده های نیمه وقت” را بر روی قبور قربانیان خود ترتیب می دهد. بخشهای گسترده تر و گسترده تر احساس می كنند كه جامعه آمریكا در حال فروپاشی است و قابل ترمیم نیست. جاده برای انکار گسترده سرمایه داری در حال پاک شدن است.
[ad_2]